Ἀπὸ τὴν μία ἡ ἐμπλοκή τους, ὡς μὴ ὄφειλαν, στὰ ἀνόητα σχέδια τῶν ΗΠΑ ἐναντίον τῆς Ρωσσίας, καὶ ἡ πολεμοκάπηλη ψύχωσή τους ποὺ τοὺς ὁδηγεῖ νὰ ρίξουν δὶς γιὰ ἐξοπλισμοὺς – ὑπὸ τὴν πίεση τῆς πολεμικῆς βιομηχανίας τῶν ΗΠΑ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ αὐξανόμενη πίεση τῶν πολιτῶν ἐνάντια στὴν αὔξηση τοῦ στρατιωτικοῦ προϋπολογισμοῦ, καὶ ἡ ἀπόδωση τῶν χρημάτων σὲ ὑποδομές, μισθούς, κοινωνικὲς πολιτικὲς (ποὺ εἶχαν καταστραφεῖ ἐξαιτίας τῆς βλακώδους ἐμμονῆς τοῦ προτεσταντικοῦ μπλὸκ γιὰ “λιτότητα”) καὶ στήριξη ἀπέναντι στὴν ἀκρίβεια τροφίμων καὶ ἐνέργειας.
◾️ Μὲ τὴν ἐξαίρεση τῶν προτεσταντικῶν, κυρίως, χωρῶν (δύτ. καὶ βόρεια Εὐρώπη) ἡ πλειοψηφία τῶν πολιτῶν σὲ ὅλες τὶς ἄλλες εἶναι φίλα διακείμενη πρὸς τὴν Ρωσσία, ποὺ θεωροῦν ὡς ἀνήκουσα ἐπίσης στὴν Εὐρώπη, καὶ θέλουν καλὲς σχέσεις καὶ συνεργασία. Ἀντιθέτως οἱ ΗΠΑ εἶναι ξένο σῶμα καὶ ἀνεπιθύμητη παρουσία.
◾️ Τὸ μεγάλο ρῆγμα μεταξὺ τῶν “ἀτλαντιστῶν” (atlanticists) ποὺ θέλουν πολιτικὴ ὑποτέλεια τῶν χωρῶν τους στὶς ΗΠΑ, καὶ τῶν “εὐρασιατῶν κυρίαρχων” (eurasian sovereignists) ποὺ θέλουν ἐθνικὴ κυριαρχία τῶν χωρῶν τους καὶ ἰσότιμες συνεργασίες, εἶναι πιὰ τετελεσμένο. Η ΕΕ ως ἕνας παράνομος ὀργανισμός-ὄχημα ἐπιβολῆς τῶν ἀτλαντιστῶν, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ συνεχίσῃ.
◾️ Στὴν Ἑλλάδα, ἐξαιτίας τῶν χρηματοδοτούμενων ἀπὸ τὴν ΕΕ ἀνίκανων (σὲ πολιτική, διανόηση, πανεπιστήμια, τέχνη), δὲν ἔχουμε ἀσχοληθεῖ σοβαρὰ μὲ τὸ μέλλον καὶ τὰ ἐνδεχόμενα στὴν ἐποχὴ μετὰ τὴν ΕΕ. Κι αὐτὸ θὰ πρέπει ἄμεσα νὰ ἀλλάξῃ, ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε μέλλον.
Πῶς τὰ πάνε ἐκεῖ στὸ ΝΑΤΟ;
Σχετικὰ ἄρθρα
