3°
Ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Ταύρου εἶναι ὁρατὸς τοὺς φθινοπωρινοὺς καὶ χειμερινοὺς μῆνες. Ὁ Ἥλιος διατρέχει τὸ δωδεκατημόριον τοῦ Ταύρου ἀπὸ 15 Μαΐου μέχρι 14 Ἰουνίου
Ὁρατότητα
Περὶ τὸ πρῶτο δεκαήμερο τοῦ Ἰουλίου ἐμφανίζεται ἀνατέλλων ὀλίγο πρὶν τὴν αὐγή. Ἀπὸ ἀρχῆς Σεπτεμβρίου ἀνατέλλει περὶ τὸ μεσονύκτιο καὶ πρὸς ἀρχὲς Δεκεμβρίου δύει ὀλίγο πρὶν τὴν αὐγή. Ἀπὸ ἀρχῆς Μαρτίου δύει περὶ τὸ μεσονύκτιο καὶ περὶ τὰ μέσα Ἀπριλίου δύει κατόπιν τοῦ Ἡλίου. Ἔκτοτε ἀνατέλλει τὴν ἡμέρα καὶ γιὰ τρεῖς περίπου μῆνες εἶναι ἀόρατος. Ἡ βέλτιστη ἐποχὴ γιὰ τὴν παρατήρηση τοῦ Ταῦρου εἶναι ἀπὸ μέσα φθινοπώρου ἕως τέλη χειμῶνος.
Ἀστέρες
Ὁ ἀστερισμὸς τοῦ Ταύρου εἶναι ἀπὸ τὰ εὐκρινέστατα τοῦ ζῳδιακοῦ ἔχοντας πλείστους λαμπροὺς ἀστέρες καὶ εὐκόλως ἐντοπίσιμος διὰ τὸ σχῆμα τῶν κεράτων, τὸ ὁμοιάζον μὲ V, ὑπὸ τῆς βάσεως τοῦ ὁποίου κεῖνται οἱ ἀστέρες τοῦ λαιμοῦ. Ἔντος τοῦ μυχοῦ τῶν κεράτων εὑρίσκονται οἱ Ὑάδες, ἀστρικὸ σμῆνος πλησίον τοῦ φωτεινότατου ἀστέρος Λαμπαδίου. Δεξιὰ τοῦ λαιμοῦ φαίνονται οἱ Πλειάδες (M45), γνωστὸ ἀστρικὸ σμῆνος ἑπτὰ φωτεινοτάτων καὶ ἀρκετῶν ἄλλων ἀμυδροτέρων ἀστέρων. Ἀριστερὰ τοῦ λαιμοῦ, πλησίον τοῦ ζ′ Ταύρου, κεῖται τὸ Νεφέλωμα τοῦ Καρκίνου (Crab Nebulae, M1), τὸ φωτεινότερο ὁρατὸ ἀπὸ γῆς νεφέλωμα, σχηματισθὲν ἀπὸ ἔκρηξη ὑπερκαινοφανοῦς ἀστέρος (χρειάζεται ὀκυάλια).
Λαμπρότεροι ἀστέρες ὁ α′ Ταύρου ἢ Λαμπαδίας (γνωστὸς καὶ ὡς Ἀλντεμπαράν) καὶ ὁ β′ Ταύρου. Διπλοὶ ἀστέρες οἱ θ′, κ′, σ′, φ′ καὶ χ′ Ταύρου. Εἰς τὸν ἀκόλουθο πίνακα, οἱ ἀστέρες ὑπολογίζονται εἰς μοῖρες τοῦ ζῳδιακοῦ δωδεκατημορίου τοῦ Ταύρου.
| ΟΝΟΜΑ | ΚΑΤΑΤΑΞΗ | ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕΓΕΘΟΣ | ΜΟΙΡΑ ΤΑΥΡΟΥ |
|---|---|---|---|
| Λαμπαδίας | α′ Ταύρου | 0,85 | 15° 02′ |
| Ἀλνάθ | β′ Ταύρου | 1,65 | 27° 50′ |
| Ἀλκυόνη | η′ Ταύρου | 2,85 | 05° 15′ |
| Ἀλ Χέκα | ζ′ Ταύρου | 2,95 | 00° 02′  |
| Φαισύλη | θ′ Ταύρου | 3,40 | 13° 13′ |
| Ἀλθαούρ | λ′ Ταύρου | 3,40 | 05° 53′ |
| Κορωνὶς (Ἀΐν) | ε′ Ταύρου | 3,50 | 13° 43′ |
| Atirsagne | ο′ Ταύρου | 3,60 | 26° 25′  |
| Ἀμβροσία (Prima Hyadum) | γ′ Ταύρου | 3,65 | 11° 03′ |
| – | ξ′ Ταύρου | 3,70 | 27° 10′ |
| Ἠλέκτρα | 17 Ταύρου | 3,70 | 04° 40′ |
| Εὐδώρα (Secunda Hyadum) | δ′ Ταύρου | 3,75 | 12° 07′ |
| Μαῖα | 20 Ταύρου | 3,85 | 04° 56′ |
| Μαινόμενος (Furibundus) | ν′ Ταύρου | 3,90 | 05° 10′ |
| 5 Ταύρου | 5 Ταύρου | 4,10 | 01° 20′ |
| — | κ′ Ταύρου | 4,20 | 14° 06′ |
| — | μ′ Ταύρου | 4,25 | 08° 50′ |
| — | υ′ Ταύρου | 4,25 | 15° 08′ |
| — | τ′ Ταύρου | 4,26 | 17° 24′ |
| — | ι′ Ταύρου | 4,60 | 22° 02′ |
Διάττοντες / Μετεωρίτες
Οἱ Ταυρίδες εἶναι ἀπὸ τὰ παλαιότερα γνωστὰ κι εὐκόλως παρατηρήσιμα ῥεύματα διαττόντων τῶν φθινοπωρινῶν μηνῶν. Ἔχουν δύο σκέλη, βόρειο καὶ νότιο. Οἱ βόρειες Ταυρίδες διαρκοῦν ἀπὸ 12 Ὀκτωβρίου μέχρι 2 Δεκεμβρίου μὲ μέγιστο τὴν 4 – 7 Νοεμβρίου. Οἱ νότιες Ταυρίδες διαρκοῦν ἀπὸ 17 Σεπτεμβρίου μέχρι 27 Νοεμβρίου, μὲ μέγιστο τὴν περίοδο 30 Ὀκτωβρίου – 7 Νοεμβρίου. Ἀμφότερα εἶναι ἀραιοῦ ῥυθμοῦ περίπου 7 διαττόντων / ὥρα. Οἱ Βῆτα Ταυρίδες εἶναι ἡμερινὸ ῥεῦμα καὶ κυρίως παρατηροῦνται μὲ ῥαδιοτηλεσκόπιο. Διαρκοῦν ἀπὸ 5 Ἰουνίου μέχρι 8 Ἰουλίου, μὲ μέγιστο περὶ τὴν 29η Ἰουνίου ῥυθμοῦ 20 – 25 διαττόντων / ὥρα.
Οἱ Ὠριωνίδες εἶναι ἕνα ἐκ τῶν δύο ἐτησίων ῥευμάτων ποὺ προκύπτουν ὅταν ἡ Γῆ διέρχεται ἀπὸ τὴν περιοχὴ τῆς “ἀστρικῆς κόνεως” ποὺ ἀφήνει ὁ κομήτης τοῦ Χάλλεϋ (τὸ ἄλλο εἶναι οἱ Ἦτα Ὑδροχοΐδες). Διαρκεῖ ἀπὸ 15 μέχρι 29 Ὀκτωβρίου, μὲ μέγιστο περὶ τὴν 20η – 22α Ὀκτωβρίου ῥυθμοῦ 20 – 40 διαττόντων / ὥρα. Ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος τοῦ ῥεύματος ἐλαχίστως ἀνιχνεύονται, ἐνῶ χαρακτηρίζεται ἀπὸ ἀπρόβλεπτο , ἄλλοτε περισσοτέρων καὶ ἄλλοτε ὀλιγοτέρων διαττόντων.
Οἱ ἀστερισμοὶ Ταῦρος καὶ Ὠρίων. Ὁ πράσινος κύκλος σημειώνει τὴν περιοχὴ τοῦ ῥεύματος τῶν Ὠριωνίδων.