A
Ὀνομασία τοῦ 5ου τόπου, γιὰ τὴν εὐνοϊκή του ἐπιρροή. Θεωρεῖται ὁμοῦ μετὰ τοῦ 11ου ἐκ τῶν καλλιτέρων τόπων, μετὰ ἀπὸ τὰ ΚΕΝΤΡΑ.
Ὀνομασία τοῦ 11ου τόπου, γιὰ τὴν εὐνοϊκή του ἐπιρροή. Θεωρεῖται ὁμοῦ μετὰ τοῦ 5ου ἐκ τῶν καλλιτέρων τόπων, μετὰ ἀπὸ τὰ ΚΕΝΤΡΑ.
Ἀγαθοποιοὶ ὀνομάζονται οἱ πλανῆτες Δίας καὶ Ἀφροδίτη, τῶν ὁποίων ἡ ἐπιρροὴ θεωρεῖται εὐνοϊκή.
Εἶναι ἡ κατάταξη τῶν πλανητῶν εἰς δύο ὁμάδες, ἡμερινὴ καὶ νυκτερινή. Οἱ Ἥλιος, Δίας, καὶ Κρόνος θεωροῦνται ἡμερινοί, ἐνῶ οἱ Σελήνη, Ἀφροδίτη, καὶ Ἄρης νυκτερινοί. Ὁ Ἑρμῆς ἄλλοτε θεωρεῖται ἡμερινὸς καὶ ἄλλοτε νυκτερινὸς ἀναλόγως τὴν θέση του, ἐὰν ἀνατέλλει πρὶν ἢ δύει μετὰ ἀπὸ τὸν Ἥλιο. Οἱ ἡμερινοὶ πλανῆτες εἶναι ἰσχυρότεροι σὲ ἡμερινὰ ὡροσκόπια καὶ οἱ νυκτερινοὶ σὲ νυκτερινά.
Ὅταν οἱ εὐνοϊκοὶ πλανῆτες εἶναι “ἐντὸς αἱρέσεως” (κατὰ τὴν αἵρεσιν) π.χ. ὁ Δίας σὲ ἡμερινὸ χάρτη ἢ ἡ Ἄφροδίτη σὲ νυκτερινὸ φέρουν τὸ μέγιστο τῆς ἐπιδράσεώς τους· οἱ δὲ κακοποιοὶ πλανῆτες βλάπτουν ὀλιγότερο. Ἐπίσης σὲ γενέθλιο χάρτη, ἐὰν ἡ γένεση εἶναι ἡμερινὴ ἐξετάζεται ὁ Ἥλιος ὡς ἔχων τὴν κυριωτέρα ἐπίδραση ἔπειτα ἀπὸ τὸν Ὡροσκόπο, ἐὰν εἶναι νυκτερινὴ ἡ Σελήνη.
Ἡ τελευταία ὁρατὴ ἀνατολὴ ἑνὸς ἀστέρος ἢ πλανήτου κατὰ τὴν δύση τοῦ Ἡλίου. Συγκαταλέγεται εἰς τὰ ΗΛΙΑΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ πλανητῶν καὶ ἀστέρων.
Ἡ πρώτη ὁρατὴ δύση ἑνὸς ἀστέρος ἢ πλανήτου κατὰ τὴν ἀνατολὴ τοῦ Ἡλίου. Συγκαταλέγεται εἰς τὰ ΗΛΙΑΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ πλανητῶν καὶ ἀστέρων.
Ἀναβιβάζων εἶναι ὁ τὴν σήμερον καλούμενος Βόρειος Δεσμὸς τῆς Σελήνης.
Ὁ 1ος τόπος, δηλαδὴ ὅλο τὸ ζῴδιο ποὺ περιέχει τὴν μοίρα τοῦ Ὡροσκόπου, λέγεται Ἀναφορά, καὶ πλανήτης ἐντός του λέγεται ἀναφερόμενος. Ὁ 1ος τόπος εἶναι ἡ ἔλευση καὶ ἡ γέννηση ὡς ἀνάδυση (ἀναφορά) ἐκ τοῦ ἀοράτου εἰς τὸ ὁρατό. Σημαίνει τὴν ἐκδήλωση, τὴν φυσικὴ ὄψη τοῦ ἀνθρώπου ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας, τὴν προσωπικότητα, τὴν ἀνατροφὴ κ.ἄ.
B
Γ
Δ
Ὁ 7ος τόπος λέγεται Δῦνον (ἢ δυτικὸ κέντρο). Ὅπως ἡ γέννηση ἢ γένεση ποὺ σχετίζεται μὲ τὸν 1ο Τόπο εἶναι ἡ ἀνάδυση ἀπὸ τὸ ἀόρατο καὶ ἀπὸ τὴν μήτρα πρὸς τὴν νέα κατάσταση τοῦ φωτός, ἔτσι καὶ ὁ ἀντιδιαμετρικὸς 7ος τόπος εἶναι ἡ κατάδυση ὅπου ὁ ἄνθρωπος βυθίζεται, κατέρχεται κάπου. Εἶναι ὁ κατ' ἐξοχὴν τόπος τοῦ γάμου, σημαίνων τὴν εἴσοδο πρὸς ἕνωση καὶ τὴν μίξη τῶν συζύγων.
Μία ἐπιπλέον ἑρμηνεία εἶναι ἡ εἴσοδος κάποιου ἐντός μίας ξένης γι’ αὐτὸν χώρας καὶ νὰ ζῇ ἐκεῖ, μιγόμενος μὲ τοὺς κατοίκους – γι’ αὐτὸ καὶ ὁ 7ος σημαίνει τὰ μακρινὰ ταξίδια καὶ τὴν διαμονὴ ἢ παραμονὴ σὲ ἄλλες χῶρες ἢ τόπους ἰδιαιτέρως διαφορετικῶν ἀπὸ αὐτὸν τῆς γεννήσεως ἢ / καὶ τῆς καταγωγῆς.
Ε
Τὰ ἀπέναντι ζῴδια ἀπὸ αὐτὰ ὅπου κάποιος πλανήτης ἢ τὰ φῶτα ἔχουν τὸν ΟΙΚΟ τους καλοῦνται ἐναντιώματα. Πλανῆτες ἢ φῶτα στὸ ἐναντίωμα θεωροῦνται ἀσθενέστεροι στὸ ὡροσκόπιο.
Δεῖτε σχετικὰ τὶς δυνάμεις τῶν πλανητῶν, γιὰ τὴν προέλευση τῶν οἴκων καὶ τὸν τρόπο ἀποδόσεως στοὺς πλανῆτες καὶ τὰ φῶτα.
Πλήρης κύκλος (περίοδος). Συνήθως σημαίνει τὸ ἔτος, καὶ ἐνίοτε τὸ ἡλιοστάσιο ποὺ τὸ καθορίζει.
Οἱ ἀειφανεῖς ἀστέρες, ὁρατοὶ καθ’ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους.
Ἡ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ σεληνιακοῦ καὶ τοῦ ἡλιακοῦ ἔτους. Ἐπακταὶ ἡμέραι: οἱ ἡμέρες ἑνὸς ἐμβολίμου μηνός τοῦ σεληνοηλιακοῦ ἡμερολογίου.
Ὁ πλανήτης ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸν 2ο, 5ο, 8ο, καὶ 11ο Τόπο. Ἂν καὶ Ἐπαναφορὰ ὀνομάζεται τύποις μόνον ὁ 2ος Τόπος, γενικότερα ὅταν πλανῆτες ἢ ἄλλα σημεῖα τοῦ ὡροσκοπίου εὑρίσκονται εἰς τοὺς Τόπους ποὺ ἀκολουθοῦν τὰ Κέντρα (ποὺ εἶναι οἱ Τόποι 1ος, 4ος, 7ος, καὶ 10ος ) χαρακτηρίζονται ἐπαναφερόμενοι.
Ὀνομασία τοῦ 2ου τόπου. Οἱ πλανῆται ἐντός του ἀπομακρύνονται ἐκ τοῦ Ὡροσκόπου ἀλλὰ ἐπαναφέρονται πρὸς αὐτὸν ἀπὸ τὴν ἡμερησία περιστροφή· καλοῦνται δὲ ἐπαναφερόμενοι. Ὁ 2ος τόπος σημαίνει ἐκεῖνο ποὺ φέρει ἢ ποὺ παράγεται γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ ἀτόμου καὶ δείχνει τὰ μέσα πρὸς τὸ ζεῖν. Λέγεται ἐπίσης καὶ ᾍδου πύλη.
Ἐπικάλυψη ἀστέρος ἢ πλανήτη ἢ μέρους ἑνὸς ἀστερισμοῦ ἀπὸ τὴν Σελήνη.
Ὁ πλανήτης ποὺ δύει κατόπιν τοῦ Ἡλίου.
Ὁ πλανήτης ποὺ ἐμφανίζεται ἀνατέλλων πρὸ τοῦ Ἡλίου.
Ζ
Ζῴδια ἢ ζῳδιακοὶ ἀστερισμοὶ καλοῦνται οἱ ἀστερισμοὶ ποὺ ἐσχηματίσθησαν ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μὲ τὸ μεγαλύτερο μέρος τους ἐντὸς τῆς ΕΚΛΕΙΠΤΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ. Ἀρχικῶς ἦταν ἔνδεκα μὲ ἕναν “διπλό”, διότι ὁ Σκορπιὸς ἦταν ἕνας πολὺ μεγάλος ἀστερισμὸς ποὺ κατελάμβανε χῶρο σχεδὸν δύο ἀστερισμῶν, καὶ ὁ ὁποῖος πολὺ σύντομα ἐχωρίσθη εἰς δύο ἀστερισμούς, Ζυγὸ καὶ Σκορπιό.
Η
Ἡ πρώτη ὁρατὴ ἀνατολὴ ἑνὸς ἀστέρος ἢ πλανήτη λίγο πρὶν τὴν ἀνατολὴ τοῦ Ἡλίου. Συγκαταλέγεται εἰς τὰ ΗΛΙΑΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ πλανητῶν καὶ ἀστέρων.
Ἡ τελευταία ὁρατὴ δύση ἑνὸς ἀστέρος ἢ πλανήτου λίγο μετὰ τὴν δύση τοῦ Ἡλίου. Συγκαταλέγεται εἰς τὰ ΗΛΙΑΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ πλανητῶν καὶ ἀστέρων.
Θ
I
Δύο ζῴδια ποὺ ἀνατέλλουν ἐν ἴσοις χρόνοις καὶ δύουν ἐν ἴσοις χρόνοις (ἰσοχρόνως) λέγονται “ἰσαναφερόμενα”. Δὲς ἐπίσης ΣΥΖΥΓΙΑ.
Πλανῆτες ἐντὸς τῶν κατὰ συζυγία ἢ ἰσαναφερομένων ζῳδίων, ποὺ συνδέονται εἴτε ἀπὸ ὄψη, εἴτε μέσῳ κυριαρχίας ἢ ἄλλων συνθηκῶν, ἔχουν ἰδιαιτέρα καὶ ἰσχυρὴ ἀστρολογικὴ ἐπίδραση καὶ ἀποτέλεσμα.
Κ
Ὀνομασία τοῦ 12ου τόπου, διὰ τὴν ἰδιαιτέρως δυσμενή του ἐπιρροή. Θεωρεῖται ὁ χειρότερος τόπος ὅλου τοῦ ζῳδιακοῦ.
Κακοποιοὶ ὀνομάζονται οἱ πλανῆτες Κρόνος καὶ Ἄρης, τῶν ὁποίων ἡ ἐπιρροὴ θεωρεῖται δυσμενής. Ἐπιπλέον ὁ Κρόνος εἶναι πιὸ δυσμενὴς σὲ νυκτερινὴ γένεση καὶ ὁ Ἄρης σὲ ἡμερινή.
Ὅταν πλανήτης δέχεται ὄψεις ἀπὸ κακοποιούς, ἢ εὑρίσκεται εἰς δυσμενὴ θέση (ζῳδίου ἀντιθέτου τῆς κυριαρχίας αὐτοῦ), ἢ ἐντὸς δυσμενοῦς τόπου (ἀποκλίματος τόπου) ἢ κατ' ἄλλη τινὰ συνθήκη λέγεται ὅτι ἔχει κακωθεῖ. Ἀναλόγως τὸν τόπο ποὺ κυβερνᾷ ἢ ἄλλα σημεῖα (Ὡροσκόπος, Κλῆρος Τύχης) ἡ ἐπίδραση ἐνὸς τέτοιου πλανήτη θὰ εἶναι δυσμενὴς ἢ ἀνίσχυρη ἢ βλαπτική.
Καταβιβάζων εἶναι ὁ τὴν σήμερον καλούμενος Νότιος Δεσμὸς τῆς Σελήνης.
Ὁ χάρτης ποὺ καταστρώνεται γιὰ τὴν ἀρχὴ κάποιας πράξεως, καὶ ἀφορᾶ εἴτε ἐρώτημα ἐκλογῆς καταλλήλου χρόνου πρὸς μελλοντικὴ ἐνέργεια (π. χ. γάμος, ταξίδι) εἴτε ἐρώτημα περὶ παρελθοντικοῦ συμβάντος (π. χ. ἐὰν θὰ εὑρεθῇ κάτι ποὺ ἐκλάπη).
Τὸ εἶδος αὐτὸ τῆς ἀστρολογίας καλεῖται Καταρχική, καὶ περιλαμβάνει αὐτὰ ποὺ σήμερα ἀποκαλοῦνται ἐκλογικὴ καὶ ὡριαία ἀστρολογία.
Οἱ τόποι 1ος, 4ος, 7ος, καὶ 10ος. Ὁ πρῶτος λέγεται Ἀναφορά, καὶ πλανήτης ἐντός του λέγεται ἀναφερόμενος. Ὁ τέταρτος λέγεται Ὑπόγειον (ἢ ὑπόγειο κέντρο), ὁ ἕβδομος Δῦνον (ἢ δυτικὸ κέντρο), καὶ ὁ δέκατος Μεσουράνημα (ὁ τῆς Πράξεως τόπος). Εἶναι οἱ σημαντικότεροι τόποι καὶ πλανῆτες ἐντός τους λέγονται Ἐπίκεντροι.
1. Τὰ κλίματα τῆς γῆς εἶναι ζῶνες γεωγραφικοῦ πλάτους καὶ τὸ κλίμα ἑνὸς τόπου καθορίζεται ἀπὸ τὸ γεωγρ. πλάτος του. Ὠνομάσθησαν ἀπὸ τὴν κλίση τοῦ γηίνου ἄξονος, ποὺ δημιουργεῖ τὶς ἐποχὲς καὶ τὰ διάφορα κλίματα καὶ καιρικὲς συνθῆκες ἀνὰ τὸ ἔτος.
2. Ἡ κλίση τοῦ γηίνου ἄξονος ὡς πρὸς ἕναν τόπο. Ὑπολογίζεται ὡς ἡ γωνιακὴ ἀπόσταση τῆς κατακορύφου ἑνὸς τόπου ἀπὸ τὸν ἰσημερινὸ κατὰ μῆκος τοῦ μεσημβρινοῦ τοῦ τόπου.
Λέγεται καὶ ἔγκλιμα μὲ ἀμφότερες τὶς σημασίες.
Ἡ ταυτόχρονη ἀνατολὴ ἑνὸς ἀστέρος ἢ πλανήτη μὲ τὸν Ἥλιο. Συγκαταλέγεται εἰς τὰ ΗΛΙΑΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ πλανητῶν καὶ ἀστέρων.
Ἡ ταυτόχρονη δύση ἑνὸς ἀστέρος ἢ πλανήτη μὲ τὸν Ἥλιο. Συγκαταλέγεται εἰς τὰ ΗΛΙΑΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ πλανητῶν καὶ ἀστέρων.
Λ
Μ
Ὁ Μέτων, μαθηματικὸς ἀστρονόμος τοῦ 5ου αἰ. π.Χ., παρατήρησε ὅτι 235 συνοδικοὶ σεληνιακοὶ μῆνες (6.939,69 ἡμέρες) εἶναι σχεδὸν ἰσόχρονοι μὲ 19 τροπικὰ ἡλιακὰ ἔτη (6.939,60 ἡμέρες). Χρησιμοποιῶντας ἀκέραιο ἀριθμὸ 6.940 ἡμερῶν ὁ Μέτων δημιούργησε ἕνα σεληνοηλιακὸ ἡμερολόγιο βάσει αὐτῆς τῆς περιόδου.
Πρόκειται γιὰ τὸν γνωστό μας Μετωνικὸ κύκλο ἢ δεκαεννεατηρίδα, μιὰ περίοδο σχεδὸν ἀκριβῶς 19 ἐτῶν ὅπου οἱ κύκλοι τῆς σελήνης καὶ τοῦ ἡλίου συμπίπτουν καὶ συγχρονίζονται. Ὥστε οἱ φάσεις τῆς σελήνης μετὰ τὴν πάροδο 19 ἐτῶν ἐπαναλαμβάνονται στὸ ἴδιο σημεῖο τοῦ ἔτους.
Ν
1. Νεομηνία, ἡ 1η ἡμέρα ἑνὸς μηνός. Μεταγενέστερος ὅρος: ἀρχιμηνία.
2. Ἡ νέα Σελήνη, ἐπειδὴ σημειοδοτεῖ τὴν ἀρχὴ τοῦ μηνός εἰς τὸ σεληνοηλιακὸ ἡμερολόγιον.
Ο
Ὁ κυβερνὼν πλανήτης ἐνὸς τόπου. Εἶναι ὁ πλανήτης ὁ ὁποῖος κυβερνᾷ τὸ ζῴδιο τοῦ τόπου αὐτοῦ.
Ὁ κάθε πλανήτης ἔχει οἰκειότητα μὲ δύο ζῴδια, ποὺ καλοῦνται ΟΙΚΟΙ γιὰ αὐτὸν τὸν πλανήτη καὶ ὁ ἕνας εἶναι ἡμερινός, ὁ ἄλλος νυκτερινός. Ὁ Ἥλιος καὶ ἡ Σελήνη, τὰ καλούμενα φῶτα, ἔχουν ἀπὸ ἕναν οἶκο. Πλανῆτες ἢ φῶτα στὸν οἶκο τους εἶναι σὲ καλὴ θέση καὶ θεωροῦνται δυνατοὶ στὸ ὡροσκόπιο.
Δεῖτε σχετικὰ τὶς δυνάμεις τῶν πλανητῶν, γιὰ τὴν προέλευση τῶν οἴκων καὶ τὸν τρόπο ἀποδόσεως στοὺς πλανῆτες καὶ τὰ φῶτα.
Ἡ νοητὴ γραμμὴ ποῦ χωρίζει τὰ δύο ἡμισφαίρια τῆς Σελήνης, φωτεινὸ καὶ σκοτεινό, κατὰ τὶς φάσεις της.
Συναντᾶται καὶ ὡς ὁρίζων κύκλος. Πρόκειται γιὰ τὸν ὁρίζοντα ἑνὸς τόπου.
Π
Ὀνομασία τοῦ 10ου τόπου, ποὺ σημαίνει τὶ πράττει ὁ ἄνθρωπος καὶ κατ’ ἐπέκταση τὸ ἐπάγγελμα ἢ τὴν κυρίαρχη ἀσχολία του. Ἐπίσης τὶ πραγματώνει, ὁπότε καὶ ποία θέση ἀποκτᾷ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ 10ος σημαίνει τὴν κοινωνικὴ θέση καὶ ἀξία, δηλαδὴ τὰ ἀξιώματα ποὺ φθάνει, τὶς τιμὲς (ἢ τὴν ἔλλειψη αὐτῶν), τὴν φήμη κ. ἂ. Λέγεται ἐπίσης καὶ κορυφή.
Τέλος, ἀφορᾷ καὶ τὰ τέκνα ἦτοι τοὺς ἀπογόνους ποὺ πραγματώνει ὁ ἄνθρωπος, ὡς τὴν φυσικὴ συνέχειά του καὶ τῶν πράξεών του καὶ τῶν ἀξιωμάτων του.
Ρ
Σ
Οἱ Σεληνιακοὶ Δεσμοί, βόρειος καὶ νότιος (Ἀναβιβάζων καὶ Καταβιβάζων εἶναι ὁ ἑλληνιστικὸς ὅρος), εἶναι τὰ σημεῖα τομῆς τῆς σεληνιακῆς τροχιᾶς μὲ τὴν ἐκλειπτική, δηλ. τὴν φαινόμενη τροχιὰ τοῦ ἡλίου ὅπως τὴν βλέπουμε ἀπὸ τὴν γῆ.
Στηριγμὸς εἶναι τὸ σημεῖο, χρονικὸ καὶ φυσικό, ὅπου εἷς πλανήτης γίνεται ἀπὸ ὀρθόδρομος ἀνάδρομος ἢ ἀπὸ ἀνάδρομος ὀρθόδρομος (α′ καὶ β′ στηριγμός).
Εἶναι οἱ στηριγμοί, καὶ ὄχι γενικῶς ἡ ἀνάδρομη περίοδος, ποὺ εἶναι σημαντικοὶ εἰς τὴν ἀστρολογία. Συχνὰ ἐξετάζεται εἰς τὸν γενέθλιο χάρτη ἐὰν ὑπῆρξε στηριγμὸς πλανητῶν 7 ἡμέρες πρὶν ἢ μετὰ τὴν γέννηση, καὶ ὁμοίως σὲ ἄλλου τύπου ὡροσκόπια.
Δύο ζῴδια ποὺ ἀνατέλουν ἀπὸ τὸν ἴδιο τόπο καὶ δύουν ἐν ἰδίῳ τόπῳ λέγονται ὅτι εἶναι “κατὰ συζυγία”. Δὲς ἐπίσης ΙΣΑΝΑΦΟΡΑ.
Πλανῆτες ἐντὸς τῶν κατὰ συζυγία ἢ ἰσαναφερομένων ζῳδίων, ποὺ συνδέονται εἴτε ἀπὸ ὄψη, εἴτε μέσῳ κυριαρχίας ἢ ἄλλων συνθηκῶν, ἔχουν ἰδιαιτέρα καὶ ἰσχυρὴ ἀστρολογικὴ ἐπίδραση καὶ ἀποτέλεσμα.
Τ
Γιὰ κάθε πλανήτη, τὸν Ἥλιο, καὶ τὴν Σελήνη ὁρισμένες μοῖρες ζῳδίων – ποὺ δὲν εἶναι ΟΙΚΟΙ τους οὔτε ΕΝΑΝΤΙΩΜΑΤΑ – θεωροῦνται δυσμενεῖς καὶ ἀποκαλοῦνται ταπεινώματα, ἐνῷ οἱ ἀντίθετές τους μοῖρες ΥΨΩΜΑΤΑ.
Δεῖτε τὶς δυνάμεις τῶν πλανητῶν, γιὰ τὸν σχετικὸ πίνακα ὑψωμάτων καὶ ἐναντιωμάτων τῶν πλανητῶν καὶ τῶν φώτων.
Τόπος σημαίνει θέμα καὶ κατ’ ἐπέκταση οἱ δώδεκα Τόποι – ποὺ τὴν σήμερον ἀποκαλοῦνται Οἶκοι – εἶναι οἱ κύριοι θεματικοὶ τομεῖς τοῦ ὡροσκοπίου· τὸ σύνολο δὲ αὐτῶν ἀναφέρεται ὡς Δωδεκάτοπος (ἢ Δωδεκάτοπος διαίρεση). Ὅπου τυγχάνει ἡ ὡροσκοπιακὴ μοίρα, τότε ὁλόκληρο τὸ ζῴδιο εἶναι ὁ 1ος Τόπος, τὸ ἐπόμενο ὁ 2ος κ.ο.κ.
Ἐπειδὴ ἕκαστο ζῴδιο εἶναι καὶ ὁ ΟΙΚΟΣ ἑνὸς πλανήτη, ἡμερινὸς ἢ νυκτερινός, εἰς ἕνα βάθος χρόνου οἱ δύο ἀρχικῶς διάκριτοι ὅροι τόπος καὶ οἶκος κατέληξαν σχεδὸν συνώνυμοι, ὅθεν καὶ προέρχεται ἡ σημερινὴ ὀνομασία.
Τὰ ζῴδια ποὺ ἀπέχουν μεταξύ τους 120° παρατηρήθη ἀπὸ νωρὶς ὅτι συνδέονται ἀπὸ ἰδιαιτέρα σχέση συμπαθείας, ὠσᾶν νὰ ὑπάρχῃ κάποια φυσικὴ σχέση εἰς τὴν ἀπόσταση αὐτήν. Οὕτως ἐσχηματίσθησαν τὰ ζῳδιακὰ Τρίγωνα, καὶ ἐπὶ μὲν γῆς έσυσχετίσθησαν μὲ τοὺς τέσσερις ἀνέμους, ὡς πρὸς τὸν κόσμο δὲ μὲ τὰ τέσσερα στοιχεῖα πῦρ, γῆ, ἀήρ, ὕδωρ. Ἐξ αὐτῶν καὶ τῶν πλανητῶν κράσεων προέκυψαν παρατηρήσεις περὶ κλιμάτων καὶ περὶ ἐθνῶν.
Τρίγωνο πυρός: Κριός, Λέων, Τοξότης
Τρίγωνο γῆς: Ταῦρος, Παρθένος, Αἰγόκερως
Τρίγωνο ἀέρος: Δίδυμοι, Ζυγός, Ὑδροχόος
Τρίγωνο ὕδατος: Καρκίνος, Σκορπιός, Ἰχθεῖς
Ἕκαστο ζῳδιακὸ Τρίγωνο κυβερνᾶται ἀπὸ δύο πλανήτες καὶ ἕναν ἐπίκοινο, ποὺ λέγονται Τριγωνοκράτορες. Ἡ σειρὰ τῶν δύο πλανητῶν ἐναλλάσσεται ἀναλόγως ἐὰν ἡ γένεση εἶναι ἡμερινὴ ἢ νυκτερινή. Ὁ ἐπίκοινος εἶναι βοηθητικός, τῇ περιπτώσει ποὺ ἕνας ἐκ τῶν δύο κυρίων Τριγωνοκρατόρων ἢ άμφότεροι, ἔχουν κακωθεῖ (ΚΑΚΩΣΗ).
Τριγωνοκράτορες πυρός: Ἥλιος καὶ Δίας (ἡμερινοί), Δίας καὶ Ἥλιος (νυκτερινοί), Κρόνος ἐπίκοινος.
Τριγωνοκράτορες γῆς: Ἀφροδίτη καὶ Σελήνη (ἡμ.), Σελήνη καὶ Ἀφροδίτη (νυκτ.), Ἄρης ἐπίκοινος.
Τριγωνοκράτορες ἀέρος: Κρόνος καὶ Ἑρμῆς (ἡμ.), Ἑρμῆς καὶ Κρόνος (νυκτ.), Δίας ἐπίκοινος.
Τριγωνοκράτορες ὕδατος: Ἀφροδίτη καὶ Ἄρης (ἡμ.), Ἄρης καὶ Ἀφροδίτη (νυκτ.), Σελήνη ἐπίκοινος.
Δεῖτε σχετικὰ τὶς δυνάμεις τῶν πλανητῶν, γιὰ τὸν πίνακα μὲ τὶς Τριγωνοκρατορίες.
Ἡλιακὲς τροπὲς λέγονται τὰ δύο ἡλιοστάσια, ὅπου ἡ φαινόμενη πορεία τοῦ ἡλίου τρέπεται ἀπὸ βορρᾶ πρὸς νότο ἢ ἀντιθέτως.
Υ
Ἡ ὀνομασία τοῦ 4ου τόπου. Ὁ ὑπὸ τῆς γῆς τόπος ἀφορᾶ τὰ θεμέλια τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἀνθρώπου, σημαίνων τὸν οἶκο, τὴν πόλη, τὴν πατρίδα − ὅλα αὐτὰ ἐπὶ τῶν ὁποίων πατάει σταθερὰ καὶ ἵσταται ἐντὸς κόσμου − καὶ βεβαίως τοὺς γονεῖς ποὺ ὁμοῖως φέρουν τὸ βάρος τῆς ὑπάρξεώς του (ἡ μητέρα καὶ κυριολεκτικῶς).
Ἀκόμη ὁ 4ος σημαίνει καὶ αὐτὰ ποὺ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος δύναται νὰ στηρίξῃ, ὅπως ὁ / ἡ σύζυγος καὶ τὰ τέκνα. Ἐδῶ περιέχεται καὶ ὁ θάνατος ὡς τέλος τῆς ὑπάρξεως (καθὼς ὁ ἄνθρωπος δὲν ὑποστηρίζεται ἄλλο ἀπὸ τὰ θεμέλιά του καὶ καταπίπτει), ἡ κηδεία καὶ ταφή, ἡ κληρονομία, καὶ ὁ τάφος ὡς ὁ τελικὸς τόπος ἀναπαύσεως.
Γιὰ κάθε πλανήτη, τὸν Ἥλιο, καὶ τὴν Σελήνη ὁρισμένες μοῖρες ζῳδίων – ποὺ δὲν εἶναι ΟΙΚΟΙ τους οὔτε ΕΝΑΝΤΙΩΜΑΤΑ – θεωροῦνται εὐνοϊκὲς καὶ ἀποκαλοῦνται ὑψώματα, ἐνῷ οἱ ἀντίθετές τους μοῖρες ΤΑΠΕΙΝΩΜΑΤΑ.
Δεῖτε τὶς δυνάμεις τῶν πλανητῶν, γιὰ τὸν σχετικὸ πίνακα ὑψωμάτων καὶ ἐναντιωμάτων τῶν πλανητῶν καὶ τῶν φώτων.
Φ
Ὁ Ἥλιος καὶ ἡ Σελήνη (λέγονται ἐπίσης καὶ Φῶτα). Συχνὰ συναντᾶται εἰς τὴν φράση “ὁ φωστήρ τῆς αἱρέσεως” καὶ ἀναφέρεται εἰς τὸ κατὰ τὴν αἵρεση κυρίαρχο σῶμα, ποὺ εἶναι ὁ Ἥλιος γιὰ ἡμερινὰ ὡροσκόπια καὶ ἡ Σελήνη γιὰ νυκτερινά. (Δὲς ΑΙΡΕΣΗ σχετικά).