Οἱ Πλανῆτες Ἀστέρες

Οἱ πέντε πλανῆτες καὶ τὰ φῶτα Ἥλιος καὶ Σελήνη.

Οι Πλανητεσ στην Ελληνιστικη Αστρολογια

ΤΑ ΦΩΤΑ: ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗ

Τὰ δύο αὐτὰ σώματα, τὰ μεγαλύτερα καὶ φωτεινότερα, θεωροῦνται τὰ πιὸ σημαντικὰ ἐπειδὴ ἔχουν τὴν μέγιστη ἐπιρροὴ στὰ γήινα πράγματα Ὅλη ἡ ζωὴ στὴν Γῆ, ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα καὶ ὁ καιρός, οἱ ὠκεανοὶ καὶ οἱ θάλασσες, τὰ φυτά, τὰ ζῶα, τὰ πτηνά, οἱ κύκλοι τῆς ἀνάπτυξης καὶ τῆς φθορᾶς, ἡ γένεση καὶ ὁ θάνατος, ὑπόκεινται πρῶτον στὸν ζωοδότη Ἥλιο καὶ δεύτερον στὴν ἰδιάζουσα ἐπίδραση τοῦ σεληνιακοῦ δορυφόρου τοῦ πλανήτη μας, καὶ μὲ φυσικὸ καὶ μὲ νοητὸ τρόπο (ποιότητες, ἰδέες, πράγματα ὄχι ἁπτὰ οὔτε μετρήσιμα).

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΟΡΑΤΟΙ ΠΛΑΝΗΤΕΣ

Ὠνομάσθησαν ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα πλανώμενοι ἀστέρες σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ τοὺς ἀπλανεῖς ἀστέρες, ποὺ εἶναι τῆς ἰδίας φύσεως μὲ τοῦ Ἡλίου καὶ ἀνέκαθεν εἶχαν θεωρηθεῖ ἔμβια, νοήμονα ὄντα μὲ θεϊκὴ φύση, τόσο στὸν ἑλληνικὸ ὅσο καὶ στὸν αἰγυπτιακό, τὸν περσικὸ καὶ ἄλλους πολιτισμούς. Οἱ πλανῆτες τουναντίον ἐφορεύονται ἀπὸ κάποια θεῖα ὄντα, ρυθμίζοντα τὶς περιστροφές τους σύμφωνα μὲ οὐράνια μουσική, καὶ δι’ αὐτῶν προέρχεται ἡ ἰδιαίτερη ποιοτικὴ καὶ φυσικὴ ἐπίδραση ἑκάστου πλανήτη.

Το Ηλιακο μας Συστημα

ΤΟ ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

Ἂν καὶ ἤδη τὴν ἐποχὴ τοῦ Πλάτωνος ἦταν γνωστὸ ὅτι ὁ Ἥλιος κατέχει τὸ κέντρο τῆς περιστροφῆς τῆς Γῆς καὶ ὅλων τῶν ὁρατῶν πλανητῶν, καθὼς ἀναπτυσσόντουσαν τὰ μαθηματικὰ καὶ ἡ μαθηματικὴ ἀστρονομία ἡ μοντελοποίηση τῆς Οὐρανίας Σφαίρας, δηλαδὴ τοῦ ὁρατοῦ οὐρανοῦ, ἔγινε μὲ τὴν γεωκεντρικὴ ὁπτικὴ τῆς ὁποίας ἡ λειτουργικότητα εἶναι προφανής, ἐφόσον ζοῦμε στὴν Γῆ. Ἡ περαιτέρω ἀνάπτυξη τῆς μηχανικῆς ἀπὸ τὸν Ἀρχιμήδη καὶ μετὰ βελτίωσε σημαντικὰ τὰ ὄργανα τῶν ὑπολογισμῶν.

ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΦΑΙΡΕΣ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΛΑΝΕΙΣ

Ἡ θεμελιώδης ἀστρολογικὴ θεωρία τῆς ἐπιδράσεως, ἀλληλεπιδράσεως καὶ συνθέσεως τῶν ἐπιρροῶν τῶν ἐγγύτερων καὶ μεγαλύτερων οὐρανίων σωμάτων – τοῦ Ἡλίου, τῆς Σελήνης, καὶ τῶν πέντε πλανητῶν – ἐπὶ τῆς Γῆς, χρησιμοποίησε τὶς γνωστές, ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ Ἱπποκράτους καὶ τοῦ Ἀριστοτέλους, τέσσερις ποιοτήτες θερμή, ξηρά, ὑγρὰ καὶ ψυχρὴ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν φαινόμενη ἀπὸ τὴν Γῆ ταχύτητα τῶν πλανητῶν, γιὰ νὰ τοὺς κατατάξει σὲ σφαῖρες ἐπιρροῆς. Ἡ Σελήνη τοποθετήθη ἔγγιστα τῆς Γῆς ἐνῶ ὁ Ἥλιος κατέχει τὸ μέσον μεταξὺ τῶν ταχύτερων καὶ βραδύτερων πλανητῶν. Ἀπὸ τὰ 4 στοιχεῖα πῦρ, ἀήρ, ὕδωρ καὶ γῆ, τὰ 3 πρῶτα ἐτέθησαν διαδοχικὰ εἰς τὸν ὑποσελήνιο περιέχοντα χῶρο ἐνῶ τὸ τελευταῖο ἐταυτίσθη μὲ τὴν Γῆ.

Οι σφαίρες των πλανητών του Πτολεμαϊκού συστήματος με τα τέσσερα στοιχεία, επτά πλανητικές σφαίρες-επίπεδα και την όγδοη σφαίρα των απλανών αστέρων.

Οι Αστρολογικεσ Ιδιοτητεσ των Πλανητων

ήλιος σύμβολο αστρολογία Ἥλιος: Θερμαίνει καὶ ἠπιότερα ξηραίνει
σελήνη σύμβολο αστρολογία Σελήνη: Ὑγραίνει καὶ ἠπιότερα θερμαίνει
ερμής σύμβολο αστρολογία Ἑρμῆς: Ἄλλοτε ξηραίνει καὶ ἄλλοτε ὑγραίνει 
αφροδίτη σύμβολο αστρολογία Ἀφροδίτη: Ὑγραίνει καὶ ἠπιότερα θερμαίνει
άρης σύμβολο αστρολογία Ἄρης: Ξηραίνει καὶ ἠπιότερα θερμαίνει
δίας σύμβολο αστρολογία Δίας: Θερμαίνει καὶ ἠπιότερα ὑγραίνει
κρόνος σύμβολο αστρολογία Κρόνος: Ψύχει καὶ ἠπιότερα ξηραίνει

ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ

Ὅλοι οἱ πλανῆτες ἔχουν δύο ἀπὸ τὶς τέσσερις ποιότητες: θερμή, ψυχρή, ὑγρά, ξηρά, μὲ τὴν πρώτη νὰ εἶναι ἡ κυρίαρχη καὶ τὴν δεύτερη σὲ ἠπιότερο βαθμό. Ἔχουν ὅμως καὶ πολλὲς ἄλλες ἰδιότητες, ὅπως ἀρσενικὴ ἢ θηλυκή, ἀγαθοποιὰ ἢ κακοποιά, ἡμερινὴ ἢ νυκτερινὴ κ.ο.κ. Ἐπιπλέον ἡ ἐπίδρασή τους διαφοροποιεῖται ἀναλόγως ἐὰν βρίσκονται στὴν ἀνατολή, τὸ μεσουράνημα, τὴν δύση, ἐὰν εἶναι σὲ στηριγμὸ ἀλλάζοντας κατεύθυνση (ἀνάδρομη, ὀρθόδρομη), ποιὰ ἡ φάση τῆς Σελήνης, σὲ ποιὸ ζῴδιο βρίσκονται κ.τλ. Δεῖτε τὰ παρακάτω ἄρθρα γιὰ μιὰ πλήρη παρουσίαση:

Οι αστρολογικές ιδιότητες των πλανητών ή δυνάμεις πλανητών, στην ελληνιστική αστρολογία, μέρος ΑΠλανητῶν Δυνάμεις

Οι αστρολογικές ιδιότητες των πλανητών ή δυνάμεις πλανητών, στην ελληνιστική αστρολογία, μέρος ΒΠλανητῶν Δυνάμεις ΙΙ

Οι Οψεισ των Πλανητων στην Αστρολογια

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ

Ἡ ἀστρολογία γενικῶς χρησιμοποιεῖ τὶς ὄψεις ποὺ προκύπτουν ἀπὸ τὴν διαίρεση τῶν 360° μοιρῶν τοῦ κύκλου καὶ τῶν πρώτων τεσσάρων ἀριθμῶν 1,2,3,4, (τετρακτύς) τῶν ὁποίων τὸ ἄθροισμα δίδει τὴν δεκάδα:

360° : 1 = 360°, σύνοδος
360° : 2 = 180°, ἀντίθεση
360° : 3 = 120°, τρίγωνο
360° : 4 = 90°, τετράγωνο

Λόγῳ τῆς δεσπόζουσας ἰσχύος τοῦ τριγώνου, προέκυψε καὶ ἡ μερικὴ χρήση τοῦ ἐξαγώνου 120° : 2 = 60° ποὺ θεωρεῖται παρόμοιο τοῦ τριγώνου ἀλλὰ ἀσθενέστερο. Αὐτὲς οἱ σχηματισθεῖσες γωνίες τῶν πρωταρχικῶν πολυγώνων δύνανται νὰ μᾶς ἐπηρεάσουν, ἢ πιὸ σωστὰ ἡ ἴδια ἡ ψυχή ἔχει τὴν ἐγγενὴ τάση νὰ ἀνταποκρίνεται εἰς τὰ σχήματα αὐτά. Οὐδέποτε προέκυψε διαίρεση διὰ 5 ἢ ἄλλων ἀριθμῶν. Οἱ δυτικοὶ μὴ γνωρίζοντας τὸ αἴτιο τῶν ὄψεων προσέθεσαν ἐπιπλέον ὄψεις ἄνευ λόγου, ποὺ χαρακτηρίζονται ἀπὸ ἔλλειψη συμπαθείας.

ΟΙ ΕΞΩΚΡΟΝΙΟΙ

Μόνον ἡ ὁρατὴ οὐράνια σφαῖρα καὶ σώματα θεωροῦνται ὅτι ἔχουν ἀρκούντως ἰσχυρὴ ἐπιρροὴ γιὰ τὴν ἀστρολογία. Ἀκόμη καὶ μεταξὺ τῶν ὀρατῶν ἀπλανῶν, μόνον οἱ ἀστέρες πρώτου ἢ δευτέρου μεγέθους λαμβάνονται ὑπ’ ὄψιν καὶ ὄχι ὅλοι οἱ ὁρατοὶ γενικὰ ἀπλανεῖς. Οἱ τρεῖς ἐξωκρόνιοι πλανῆτες, Οὐρανός, Ποσειδών, Πλούτων, δὲν εἶναι ὁρατοὶ διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ, καὶ ἡ συμπερίληψή τους στὸν ἀστρολογικὸ χάρτη εἶναι ἐκτὸς τῆς ἀστρολογικῆς φιλοσοφίας καὶ ἀρχῶν. Ἡ ἀνάθεση θεμάτων εἰς αὐτοὺς συνέβη αὐθαίρετα χωρὶς προσεκτικὴ σκέψη ἢ ἐξέταση, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ στὴν πραγματικότητα δὲν γνώριζαν ἀστρολογία. Μποροῦν ἴσως νὰ μελετηθοῦν σὲ συνάρτηση μὲ πολὺ μεγάλους χρονικοὺς κύκλους γενικῶν ἱστορικῶν ἢ καιρικῶν ἢ ἄλλων ἀνάλογων συμβάντων, ὅμως μία τέτοια μελλοντικὴ ἐργασία προϋποθέτει πολὺ καλὴ γνώση τῆς ἀστρολογίας.

 
ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΩΜΑΤΑ
❝ Ἐλάχιστα χρειάζεται νὰ εἰπωθοῦν γιὰ νὰ δείξουν αὐτὸ ποὺ εἶναι προφανὲς τοῖς πάσι, ὅτι κάποια δύναμη ἀπορρέουσα ἀπὸ τὴν αἰθερώδη καὶ αΐδια φύση διαχέεται ἐπὶ πάσα τὴν περίγειο μεταβάλλοντας τὰ πάντα, ἀφοῦ τὰ πρωταρχικὰ στοιχεῖα τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ ἀέρος ποὺ περιέχονται ὑπὸ τὴν σελήνη μεταβάλλονται ἀπὸ τὶς κινήσεις τοῦ αἰθέρος, καὶ αὐτὰ κατόπιν μεταβάλλουν ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ποὺ τὰ περιέχουν, ὅπως τὴν γῆ, τὸ ὕδωρ, καὶ τέλος τὰ φυτὰ καὶ ζῷα ἐντός τους.❞
ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ, ΤΕΤΡΑΒΙΒΛΟΣ

Ἐρωτήσεις & Ἀπαντήσεις

number one

Οἱ ὀνομασίες τῶν πλανητῶν προέρχονται ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες κάποιων θεῶν. Πρόκειται γιὰ “θεοποίηση” τῶν πλανητῶν;

Ἡ θεωρία τῆς ὑποτιθέμενης “θεοποίησης” τῶν πλανητῶν εἶναι σχετικὰ πρόσφατη, προκύψασα τοὺς τελευταίους αἰῶνες. Ξεκίνησε ἀπὸ τὴν πεποίθηση ὁρισμένων ἀστρονόμων, μετὰ τὸ 1600, ὅτι ἡ περιστροφὴ τοῦ πλανήτη Ἑρμοῦ ἦταν σύγχρονη, δηλαδὴ ὅτι περιστρέφεται μὲ τὴν μία του πλευρὰ μονίμως στραμμένη πρὸς τὸν Ἥλιο καὶ ὅτι γι’ αὐτὸ στὴν μυθολογία ὁ θεὸς Ἑρμῆς ἔχει τὴν διττὴ λειτουργία τοῦ οὐρανίου καὶ χθονίου Ἑρμοῦ. Ἀπὸ αὐτὸ προέκυψε κατόπιν ἡ πεποίθηση ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἶχαν θεοποιήσει τοὺς πλανῆτες καὶ τοὺς ἀπέδωσαν θεϊκὴ μορφὴ καὶ λατρεία. Τίποτε δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀπέχῃ περισσότερο ἀπὸ τὴν πραγματικότητα.

Ἀντιθέτως ἦταν ἡ ἀντίληψη ὅτι ὁρισμένα θεῖα ὄντα, ἀγγελιοφόροι τῶν θεῶν (τουτέστιν ἀγαθοδαίμονες μὲ τὴν ἴδια ὀνομασία τῶν θεῶν ἀπὸ ὅπου προέρχονται), ἐφορεύουν τοὺς πλανῆτες, τὴν Σελήνη καὶ τὸν Ἥλιο, ἡ ὁποία ἔδωσε τὸν συσχετισμὸ μὲ τὶς ἰδέες καὶ τὴν ὀνομασία αὐτῶν τῶν θεῶν. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο οἱ ἀρχικὲς ὀνομασίες ἦταν τοῦ τύπου «ὁ ἀστήρ τοῦ Ἄρεως, ὁ ἀστὴρ τῆς Ἀφροδίτης» κ.ο.κ., ἐνῶ ὑπῆρχαν καὶ διάκριτα ὀνόματα ὅπως Στίλβων γιὰ τὸν πλανήτη τοῦ Ἑρμοῦ, Πυρόεις γιὰ τὸν πλανήτη τοῦ Ἄρεως κ.τλ.

Ὅσο γιὰ τὴν περιστροφὴ τοῦ πλανήτη Ἑρμοῦ, διαπιστώθηκε στὸν 20ο αἰώνα ὅτι δὲν εἶναι σύγχρονη, ἀλλὰ ὅτι αὐτὸς περιστρέφεται κανονικὰ γύρω ἀπὸ τὸν ἄξονά του κατὰ τὴν τροχιά του γύρω ἀπὸ τὸν Ἥλιο. Τὸ ἀστρονομικὸ λάθος διορθώθηκε ἀλλὰ τὰ κατάλοιπα παρέμειναν καὶ διαιωνίσθηκαν, κυρίως λόγῳ τῶν ὀρδῶν τῶν δυτικῶν ψευδοακαδημαϊκῶν τῶν τελευταίων δεκαετιῶν μὲ παντὸς εἰδους σκοπιμότητες. Φυσικὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ βλακῶδες νὰ πιστεύῃ κάποιος στὰ σοβαρὰ ὅτι στὴν ἀρχαιότητα οἱ ἄνθρωποι γιὰ πολλοὺς αἰῶνες ἔκτιζαν ναοὺς καὶ μαντεῖα, κι ἔκαναν θρησκευτικὲς ἐορτὲς πρὸς τιμὴν …πλανητῶν! Καὶ ἀποτελεῖ ἕναν ἀήθη ὑποβιβασμὸ τῶν σπουδαίων ἀρχαίων πολιτισμῶν στὸ ἐπίπεδο τοῦ πρωτογονισμοῦ. Ποὺ ἴσως νὰ εἶναι μία ἀπὸ τὶς σκοπιμότητες.

 

number two

Γιατὶ νὰ μὴν ἐνσωματώσουμε καὶ τοὺς ἐξωκρόνιους πλανῆτες στὴν σύγχρονη ἀστρολογία;

Ἡ ἐνσωμάτωση νέων ἀνακαλύψεων εἶναι βεβαίως αὐτὸ ποὺ προχωράει καὶ ἐμπλουτίζει μιὰ τέχνη, ἐπιστήμη, σύστημα ἢ θεωρία. Ἀλλὰ πρέπει νὰ γίνεται βάσει τῶν ἀρχῶν του καὶ ἐντὸς τοῦ πλαισίου αὐτοῦ, εἰδάλλως δὲν ἔχεις συνοχὴ ἀλλὰ ἕνα τυχάρπαστο συμπίλημα μὲ ἀντιφάσεις, ὅπου μέρη του ἀντικρούουν ἄλλα. Ὁπότε δὲν μιλᾶμε γιὰ πρόοδο ἀλλὰ γιὰ παρακμή καὶ ἀποδόμηση. Ἐὰν ἐνσωματώναμε τοὺς ἐξωκρόνιους παρότι δὲν εἶναι ὁρατοὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἐξηγήσουμε γιατὶ δὲν ἐνσωματώνουμε καὶ ὁποιαδήποτε ἄλλα μή-ὁρατὰ σώματα, ἀπὸ ἀστεροειδεῖς μέχρι ἀόρατους ἀπλανεῖς.

Προφανῶς σὲ τέτοια περίπτωση ὁ ἀριθμὸς τῶν μή-ὀρατῶν οὐρανίων σωμάτων θὰ ἦταν ἀσύλληπτα μεγάλος καὶ κάτι τέτοιο θὰ ἦταν ἐντελῶς παράλογο ἐνῶ θὰ καθιστοῦσε τὴν ἀστρολογικὴ τεχνικὴ ἀδύνατη. Ἢ θὰ δεχθοῦμε τὸν κανόνα τῆς ὀρατότητος διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ, ἢ θὰ τὸν ἀπορρίψουμε καὶ εἰς τὴν δευτέρα περίπτωση τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ἐμφανέστατα μή-λειτουργικό καὶ ἄτοπο. Θὰ μπορούσαμε ὅμως νὰ τοὺς μελετήσουμε χωρὶς βιασύνη, προσεκτικά, καὶ ἀναλόγως τῶν συμπερασμάτων μιᾶς τέτοιας ἐκτενοῦς μελέτης νὰ εἰδοῦμε εἰς ποιὸν τομέα καὶ μὲ ποιὸν τρόπο εἶναι δυνατὸν νὰ συμπεριληφθοῦν στὴν σύγχρονη ἀστρολογία.

 

number three

Γιατὶ νὰ μὴν χρησιμοποιοῦμε ὅμως καὶ ἐπιπλέον δευτερεύουσες ὄψεις πέρα ἀπὸ τὶς κύριες;

Οἱ κύριες ὄψεις, σύνοδος, ἀντίθεση, τρίγωνο καὶ τετράγωνο, καθὼς καὶ τὸ ἐξάγωνο, ἀφοροῦν πρωτίστως τὴν σχέση συμπαθείας ποὺ ἔχουν οἱ γωνίες αὐτές. Οἱ δυτικοὶ μὴ γνωρίζοντας τὸ αἴτιο τῶν ὄψεων προσέθεσαν ἐπιπλέον ὄψεις ἄνευ λόγου· μάλιστα δύο ἐξ αὐτῶν, 30° καὶ 45°, συχνὰ ἀφοροῦν πλανῆτες σὲ γείτονα ζῴδια, ποὺ καλοῦνται ἀσύνδετα ἀκριβῶς διὰ τὸ μὴ ἔχοντα συμπάθεια καὶ δὲν γίνεται νὰ συνδέονται μὲ ὄψη. Τὸ αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ πλανῆτες σὲ ζῴδια ἀπέχοντα κατὰ 150°, ποὺ θεωροῦνται ἀπόστροφα γιὰ τὸν ἴδιον ἀκριβῶς λόγο, τὴν ἔλλειψη συμπαθείας.

Μὲ ἁπλὰ λόγια γωνίες ὅπως 30°, 45°, 72°, 150° κ.ἄ. ἀποκλείστηκαν ρητὰ εἰς τὴν ἀστρολογία ἐπειδὴ δὲν δημιουργοῦν σχέση συμπαθείας μεταξὺ τῶν σωμάτων ἀλλὰ ἀποστροφὴ ἢ ἔλλειψη σύνδεσης. Ὅπως ἐξήγησα προτέρως γιὰ νὰ ἔχῃς ἕνα καλῶς συναρμοσμένο σύστημα πρέπει ἀναγκαστικὰ νὰ ἀποφεύγῃς τὴν αὐθαιρεσία ἐνάντια στὶς ἀρχές του, τὶς τυχάρπαστες προσθῆκες καὶ τὶς ἀντιφάσεις, καὶ γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ χρειάζεται νὰ ἔχῃς πρῶτα πολὺ καλὴ γνώση τοῦ συστήματος καὶ τῶν ἀρχῶν του.