Εἰς τὴν συνέχεια ὁ Πτολεμαῖος (Σύνταξις Ἀποτελεσματική) ἀναπτύσσει τὴν ἐπὶ μέρους ἐφαρμογὴ τῆς θεμελιώδους ἀστρολογικῆς θεωρίας εἰς τὴν ἰατρική. Ἐδῶ ἡ γενικότερη περὶ μοίρας καὶ κόσμου καὶ ἀνθρωπίνου βίου θεώρηση ὅτι δὲν εἶναι ὅλα τὰ σημαινόμενα ἀναπόδραστα ἀλλὰ κάποια μποροῦν νὰ ἀποτραποῦν, ἄλλα νὰ μετριασθοῦν, καὶ ἄλλα νὰ θεραπευθοῦν, μεταφέρεται εἰς τὸ συγκεκριμένο πεδίο τῆς ἰατρικῆς, θεραπευτικῆς, καὶ παρασκευῆς φαρμάκων.

Δυνάμεις κατὰ κοσμικὴ σχέση

– Οἱ πρὸς τὸν Ἥλιο συσχετισμοὶ

     Ἡ δύναμη τῶν πλανητῶν γίνεται περισσότερο ἀρσενικὴ (θερμή, δραστήρια) ἢ περισσότερο θηλυκὴ (ὑγρή, ἀναπαυτική) ἀναλόγως τῶν σχηματισμῶν τους μὲ τὸν Ἥλιο. Ὅταν εἶναι πρωινοὶ (ἐῴοι) καὶ προπορεύονται τοῦ Ἡλίου ἀρρενοποιοῦνται, ἐνῶ ὅταν εἶναι βραδυνοὶ (ἐσπέριοι) καὶ ἔπονται τοῦ Ἡλίου θηλύνονται.

– Τὰ ἀπὸ τοῦ ὁρίζοντος καὶ τῶν Κέντρων καθοριζόμενα τεταρτημόρια

     Ἕτερη κατάταξη εἶναι ὡς πρὸς τὸν ὁρίζοντα καὶ τὰ τέσσερα Κέντρα. Ἀπὸ ἀνατολῆς μέχρι τὸ μεσουράνημα καὶ ἀπὸ δύσεως μέχρι τὸ ὑπόγειον (ἢ ἀντιμεσουράνημα) ἀρρενοποιοῦνται, ἐπειδὴ αὐτὰ τὰ δύο θεωροῦνται βορειοανατολικά (ἀπηλιωτικά). Εἰς τὰ λοιπὰ δύο τεταρτημόρια, ἀπὸ μεσουρανήματος μέχρι τὴν δύση καὶ ἀπὸ ὑπογείου μέχρι τὴν ἀνατολὴ θηλύνονται, ἐπειδὴ θεωροῦνται νοτιοδυτικά (λιβικά).

     Πλανῆτες πλησίον τῶν Κέντρων, ποὺ εἶναι ὁ Ὡροσκόπος, τὸ Μεσουράνημα, τὸ Δῦνον (ἀντιδιαμετρικὸ τοῦ Ὡροσκόπου), καὶ τὸ Ὑπόγειον (ἀντιδιαμετρικὸ τοῦ Μεσουρανήματος), εἶναι πιὸ ἐνεργητικοί.

– Φάσεις καὶ στηριγμοὶ

     Ἀναλόγως τοὺς σχηματισμοὺς πρὸς τὸν Ἥλιο, μεταβάλλεται ἡ ἐπίδραση τῆς Σελήνης καὶ τριῶν πλανητῶν. Εἶναι φανερὸ ὅτι καὶ κατὰ τοὺς συσχετισμοὺς μεταξύ τους ἐπιφέρουν πάμπολλες διαφορὲς ποιοτήτων εἰς τὴν ἀτμόσφαιρα, διατηρώντας τὴν κύρια ἐπιρροή τους ποιοτικὰ ἀλλὰ μεταβαλλόμενη ποσοτικὰ ἀναλόγως τῶν σχηματισμῶν, παρατηρεῖ ἐδῶ ὁ Πτολεμαῖος.

Σελήνη

Νέα Σελήνη μέχρι 1^ης Διχοτόμου — αὐξάνει τὴν ὑγρασία
1^η Διχοτόμος μέχρι Πανσελήνου — αὐξάνει τὴν θερμότητα
Πανσέληνος μέχρι 2^ας Διχοτόμου — αὐξάνει τὴν ξηρότητα
2^α Διχοτόμος μέχρι Κρύψεως — αὐξάνει τὴν ψυχρότητα

Κρόνος, Δίας, Ἄρης

Ἡλιακὴ ἀνατολή μέχρι 1^ου Στηριγμοῦ — περισσότερο ὑγραντικοὶ
1^ος Στηριγμὸς μέχρι Ἀκρονυκτίου Ἀνατολῆς — περισσότερο θερμαντικοὶ
Ἀκρονύκτιος Ἀνατολὴ μέχρι 2^ου Στηριγμοῦ — περισσότερο ξηραντικοὶ
2^ος Στηριγμὸς μέχρι Ἡλιακῆς Δύσεως — περισσότερο ψυκτικοὶ

*Στηριγμός: στάση πλανήτη πρὸς ἀλλαγὴ πορείας (ὀρθόδρομος – ἀνάδρομος). Περὶ τῶν ἡλιακῶν φαινομένων δεῖτε τὸ Λεξικόν.

     Γενικὰ τὰ σημεῖα τῶν στηριγμῶν ὅλων τῶν πλανητῶν θεωροῦνται σημαντικά, καὶ εἰς ἕνα ὡροσκόπιο ἐξετάζεται πάντα ἐὰν συνέβῃ στηριγμὸς 7 ἡμέρες πρὶν ἢ μετά τὴν δοθείσα ἡμερομηνία. Ὁ 1^ος στηριγμὸς ὑποδηλώνει ἐξασθένηση τῆς ἐνέργειας καὶ δράσεως τοῦ πλανήτη, ποὺ θεωρεῖται ἀδύναμος ὡροσκοπιακά, ἐνῶ ὁ 2^ος στηριγμὸς σημαίνει τὴν ἐπαναδραστηριοποίηση καὶ ὁρμητικότητα τοῦ πλανήτη, ποὺ καθίσταται ἰσχυρός. Ἀντιθέτως, ἡ ἀνάδρομη περίοδος ἑνὸς πλανήτη δὲν ἔχει ἰδιαιτέρα ἀστρολογικὴ σημασία.

Δυνάμεις κατὰ ζωδιακὴ θέση

     Οἱ πλανῆτες ἔχουν οἰκειότητα μὲ μέρη τοῦ ζῳδιακοῦ κατὰ τοὺς καλουμένους οἴκους, τὰ τρίγωνα, τὰ ὑψώματα, καὶ τὰ ὅρια.

 – Οἶκοι πλανητῶν, Οἰκοδεσποτεῖες

     Οἱ οἶκοι ἀνατέθησαν ὡς ἐξῆς: ἐπειδὴ ὁ Λέων καὶ ὁ Καρκίνος εἶναι οἱ βορειότεροι ἀστερισμοὶ ἐντὸς τῆς ἐκλειπτικῆς ζώνης καὶ φαίνονται νὰ πλησιάζουν ἐγγύτερα τὸ ζενὶθ ἑνὸς τόπου – καὶ ὡς ἐκ τούτου ἐθεωρήθησαν ἐνδεικτικοὶ θερμότητος καὶ ζέστης – οἱ ἀρχαῖοι ἀστρολόγοι τοὺς ἀπέδωσαν τὰ δύο μεγαλύτερα σώματα, τὸν Ἥλιο καὶ τὴν Σελήνη. Ἐπειδὴ ὁ Λέων εἶναι ἀρσενικὸ ζῴδιο ἔγινε ὁ οἶκος τοῦ Ἡλίου, ἐνῶ ὁ Καρκίνος ὡς θηλυκὸ ἔγινε ὁ οἶκος τῆς Σελήνης.

     Ἀκολούθως ὥρισαν τὸ ἡμικύκλιο ἀπὸ Λέοντος μέχρι Αἰγόκερω ἡλιακὸ καὶ αὐτὸ ἀπὸ Ὑδροχόου μέχρι Καρκίνου σεληνιακό, καὶ ἀπέδωσαν τὰ πέντε ζῴδια ἑκάστου ἡμικυκλίου ὡς οἶκους τῶν πέντε πλανητῶν, ὥστε κάθε πλανήτης νὰ ἔχῃ ἕναν οἶκο ἀπὸ τὸ ἡλιακὸ ἡμικύκλιο καὶ ἕναν ἀπὸ τὸ σεληνιακό. Ἔτσι προέκυψαν οἱ ἡμερινοὶ καὶ νυκτερινοὶ οἶκοι τῶν πλανητῶν, ποὺ τὴν σήμερον καλοῦνται ζῳδιακὲς κυριαρχίες.

     Ἐπειδὴ ὁ Κρόνος ἔχει τὴν μεγίστη ἀπόσταση ἀπὸ τὸν Ἥλιο καὶ τὴν Σελήνη καὶ ψυκτικὴ φύση, ποὺ εἶναι ἡ ἐνάντια τοῦ θερμοῦ, τοῦ ἀπέδωσαν τὰ ἀντιδιαμετρικὰ ζῴδια ἀπὸ αὐτὰ τοῦ Ἡλίου καὶ τῆς Σελήνης διὰ τὸ ἀντίθετο τῆς ἐπιρροῆς. Καὶ τὸ ἀντιδιαμετρικὸ τοῦ οἴκου τοῦ Ἡλίου, ὁ Ὑδροχόος, ἔγινε ὁ ἡμερινὸς οἶκος τοῦ Κρόνου, ἐνῶ τὸ ἀντιδιαμετρικὸ τοῦ οἴκου τῆς Σελήνης, ὁ Αἱγόκερως, ὁ νυκτερινός.

     Οἱ λοιποὶ πλανῆτες ἐτάχθησαν κατὰ ποιότητα καὶ λόγο ἀποστάσεως ἀπὸ τὰ δύο Φῶτα. Ἔτσι τὰ γείτονα ζῴδια τῶν οἴκων τῶν Φώτων, ἡ Παρθένος καὶ οἱ Δίδυμοι ἔγιναν οἶκοι τοῦ Ἑρμοῦ, τὰ ἐπόμενα Ζυγὸς καὶ Ταῦρος οἶκοι τῆς Ἀφροδίτης, ὁ Σκορπιὸς καὶ ὁ Κριὸς οἶκοι τοῦ Ἄρεως, καὶ τέλος ὁ Τοξότης καὶ οἱ Ἰχθεῖς οἶκοι τοῦ Διός. Τὰ ἀντιδιαμετρικὰ τῶν οἴκων τους ζῴδια, λέγονται ἐναντιώματα. Ἐπιπλέον ὁρισμένες μοῖρες χαρακτηρίζονται εὐνοϊκὲς καὶ λέγονται ὑψώματα, ἐνῶ οἱ ἀντίθετες ταπεινώματα.

Οἶκοι (κυριαρχίες) καὶ δεκανοὶ τῶν πλανητῶν

ΠΛΑΝΗΤΕΣ	ΕΝΑΝΤΙΩΜΑ	ΥΨΩΜΑ	ΤΑΠΕΙΝΩΜΑ
Ἥλιος	ΥΔΡΟΧΟΟΣ	19° ΚΡΙΟΥ	19° ΖΥΓΟΥ
Σελήνη	ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ	03° ΤΑΥΡΟΥ	03° ΣΚΟΡΠΙΟΥ
Ἑρμῆς	ΤΟΞΟΤΗΣ, ΙΧΘΕΙΣ	15° ΠΑΡΘΕΝΟΥ	15° ΙΧΘΥΩΝ
Ἀφροδίτη	ΚΡΙΟΣ, ΣΚΟΡΠΙΟΣ	27° ΙΧΘΕΙΣ	27° ΠΑΡΘΕΝΟΥ
Ἄρης	ΤΑΥΡΟΣ, ΖΥΓΟΣ	28° ΑΙΓΟΚΕΡΩ	28° ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Δίας	ΔΙΔΥΜΟΙ, ΠΑΡΘΕΝΟΣ	15° ΚΑΡΚΙΝΟΥ	15° ΑΙΓΟΚΕΡΩ
Κρόνος	ΚΑΡΚΙΝΟΣ, ΛΕΩΝ	21° ΖΥΓΟΥ	21° ΚΡΙΟΥ

 – Τὰ Πρόσωπα ἢ Δεκανοὶ

     Οἱ Δεκανοὶ ἢ Πρόσωπα εἶναι ὑποδιαιρέσεις 10 μοιρῶν ἐντὸς κάθε ζῴδίου. Ἡ προέλευσή τους εἶναι Αἰγυπτιακὴ καὶ ἀρχικὰ ἀφοροῦσαν φυλακτήριες θεότητες ἢ ἰδιότητες θείων ὀνομάτων, ἐνῶ κυρίως ἀφοροῦσαν τὴν θεραπευτική, τὴν παρασκευὴ φαρμάκων, καθὼς καὶ τὴν κατασκευὴ φυλακτηρίων. Ἀργότερα συνδυάσθησαν μὲ τοὺς πλανῆτες καὶ ὀνομάσθηκαν πρόσωπα, διὰ τὴν ἰδιαιτέρα ἐπιρροή τους π.χ. ἐὰν ὁ Ἥλιος εἶναι σὲ δεκανὸ Σελήνης τότε λέγεται ὅτι ἔχει “πρόσωπο Σελήνης” καὶ ἑρμηνεύεται ἀναλόγως.

– Τριγωνοκρατορία

     Ἡ οἰκειότητα πρὸς τὰ τρίγωνα ἔγινε ὡς ἐξῆς: Ἐπειδὴ τὸ ἰσόπλευρο τρίγωνο εἶναι κατὰ Πλάτωνα σχῆμα σχῆμα ἄριστο καὶ σύμφωνο μὲ τὸν ἑαυτό του, καὶ ὁ ζῳδιακὸς ὁρίζεται ἀπὸ τρεῖς κύκλους (ὁ ἰσημερινὸς καὶ οἱ δύο τροπικοί), τὰ δώδεκα μέρη του διαιρέθησαν εἰς τέσσερα ἰσόπλευρα τρίγωνα. Οὕτως προέκυψαν οἱ τέσσερις ὁμάδες ζῳδίων ποὺ λέγονται Τρίγωνα, καὶ ἐπὶ μὲν γῆς έσυσχετίσθησαν μὲ τοὺς τέσσερις ἀνέμους, ὡς πρὸς τὸν κόσμο δὲ μὲ τὰ τέσσερα κοσμογονικὰ στοιχεῖα Πῦρ, Γῆ, Ἀήρ, καὶ Ὕδωρ.

     Ἕκαστο Τρίγωνο ἔχει δύο κυβερνῆτες (ἔνας γιὰ ἡμερινὴ γέννηση καὶ ἕνας γιὰ νυκτερινή), καὶ ἕναν ἐπίκοινο. Αὐτοὶ λέγονται Τριγωνοκράτορες καὶ συχνὰ παρομοιάζονται μὲ τὸν ἄνεμο εἰς τὰ ἰστία τοῦ πλοίου, ἐὰν φυσάῃ ἢ ὄχι, ἐὰν εἶναι εὐνοϊκὸς ἢ ἐνάντιος κ.τλ. Ἐνίοτε συσχετίζονται μὲ τὴν Τύχη.

ΤΡΙΓΩΝΑ	ΤΡΙΓΩΝΟΚΡΑΤΟΡΕΣ
	ΗΜΕΡΙΝΟΙ	ΝΥΚΤΕΡΙΝΟΙ	ΕΠΙΚΟΙΝΟΣ
ΠΥΡ	Ἥλιος,  Δίας	Δίας,  Ἥλιος	Κρόνος
ΓΗ	Ἀφροδίτη,  Σελήνη	Σελήνη,  Ἀφροδίτη	Ἄρης
ΑΗΡ	Κρόνος,  Ἑρμῆς	Ἑρμῆς,  Κρόνος	Δίας
ΥΔΩΡ	Ἀφροδίτη,  Ἄρης	Ἄρης,  Ἀφροδίτη	Σελήνη

– Ὅρια

     Τὰ ὅρια εἶναι μικρότερα μοιρικὰ διαστήματα τῶν ζῳδίων, πέντε καθ’ ἕκαστο ζῴδιο, ποὺ ἀποδίδονται εἰς τοὺς πέντε πλανῆτες. Προκύπτουν εἴτε ἀπὸ τὶς οἰκοδεσποτεῖες κατὰ τὸ Αἰγυπτιακὸ σύστημα εἴτε ἀπὸ τὶς τριπλότητες κατὰ τὸ Χαλδαϊκό. Ἑρμηνεύονται ὡς μιὰ ἐλαφρὴ ἐπίδραση ἀγαθοποιὰ ἢ κακοποιὰ ὡς πρὸς τὴν τύχη, π.χ. πλανήτης σὲ κακὴ θέση ἀλλὰ σὲ ὅριο ἀγαθοποιοῦ πλανήτου εἶναι ὀλιγότερο δυσμενῆς, ἢ πλανήτης σὲ καλὴ θέση καὶ σὲ ὅριο ἀγαθοποιοῦ ἀγαθοποιεῖ τὴν τύχη περισσότερο. Γιὰ τὴν ἑρμηνεία τῶν ὁρίων κάθε ζῳδίου δεῖτε τοὺς ἀκόλουθους συνδέσμους.

ΟΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ
ΚΡΙΟΣ	6 12 20  25 30
ΤΑΥΡΟΣ	8 14 22 27  30
ΔΙΔΥΜΟΙ	6 12 17  24 30
ΚΑΡΚΙΝΟΣ	7 13 19 26 30
ΛΕΩΝ	6 11 18 24  30
ΠΑΡΘΕΝΟΣ	7 17 21  28 30
ΖΥΓΟΣ	6 14 21 28 30
ΣΚΟΡΠΙΟΣ	7 11 19 24 30
ΤΟΞΟΤΗΣ	12 17 21 26  30
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ	7 14 22 26  30
ΥΔΡΟΧΟΟΣ	7 13 20  25 30
ΙΧΘΕΙΣ	12 16 19  28 30

     Ὁ Πτολεμαῖος παραθέτει τὰ Αἰγυπτιακὰ ὅρια καθὼς καὶ τὴν δική του παραλλαγὴ εἰς τὸ Περὶ Ὁρίων Διαθέσεως κεφάλαιο τῆς Τετραβίβλου. 

Σχετικὰ ἄρθρα

Ὁ Ζῳδιακὸς

Πλανητῶν Δυνάμεις

Ἡ μετάπτωση τῶν ἰσημεριῶν