ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΣΙΔΩΝΙΟΣ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ (ΠΕΝΤΑΤΕΥΧΟΣ) Α′

 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ (ΠΕΝΤΑΤΕΥΧΟΣ), ΒΙΒΛΙΟΝ Α′

ἑλληνικὸ πρωτότυπο ἐκ τῶν CCAG (Catalogus Codicum Astrologorum Graecorum) καὶ TLG (Τhesaurus Lingua Graeca)

Βιογραφία Δωροθέου Σιδωνίου

❧ 
 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

 

Περὶ τῶν τριγώνων ὡς Δωρόθεος

Δωροθέου α′, 1, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος α′, 6 (Dor. fr. 5 Stegemann)

Κριὸς χαιτήεις τε Λέων τόξοιό τε Ῥυτήρ
ἤματι Ἠελίοιο, Διὸς δέ τε νυκτὶ ἔασιν
ἀλλάγδην, αἰνὸς δὲ Κρόνος τριτάτην λάχεν αἶσαν.
Ταύρου, Παρθενικῆς τε καὶ Αἰγόκερω κρατέουσιν
ἤματι Ἀφρογενής, νυκτὶ δέ τε δῖα Σελήνη,
καὶ τρίτατος μετὰ τοῖσι θεὸς πολέμοισιν ἀνάσσων,
ἐν δέ νυ Παρθενικῇ Μαίης προσλάμβανε κοῦρον.
ἐν Διδύμοις, Ζυγῷ τε καὶ Ὑδροχόῳ κρυόεντι
ἠμάτιος Φαίνων, ἀτὰρ ἔννυχος Ἀργεϊφόντης,
τούτων δ’ ὑστατίην Κρονίδης μοιράσατο τάξιν.
Καρκίνον αὖτε λάχεν καὶ Σκορπίον ἠδέ τε λοίσθους
Ἰχθύας ἠματίη Κύπρις, Πυρόεις δέ τε νυκτός,
καὶ μετὰ τοὺς ἑλικῶπις ἔχει βασίλισσα Σελήνη.

Ἐν οἷς χαίρουσι τόποις οἱ ἀστέρες

Δωροθέου α′, 1, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος α′, 7 (Dor. fr. 6 Stegemann)

Ἐκ δ’ ἄρα τοι τούτων μᾶλλον Κρόνος Ὑδρηχόῳ,
Ζεὺς δ’ ἐνὶ Τοξευτῇ καὶ Σκορπίῳ ἥδεται Ἄρης,
Κύπρις δ’ ἐν Ταύρῳ γάνυται νόον, ἐν δέ νυ Κούρῃ
Ἑρμείας· εἷς δ’ ἔστι δόμος φωστῆρος ἑκάστου.

Περὶ ὑψωμάτων

Δωροθέου α′, 2, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος α′, 8 (Dor. fr. 7 Stegemann)

Ἠέλιος Κριοῖο κατ’ ἐννέα καὶ δέκα μοίρας
ὑψοῦται, Μήνη δὲ περὶ τριτάτην Ταύροιο,
εἰκοστῇ δὲ μιῇ Ζυγοῦ Κρόνος, Αἰγίοχος δὲ
Καρκίνου ἐν δεκαπέντε, καθ’ ἑβδομάδος δὲ τετάρτης
Ἄρης Αἰγόκερω, περὶ δ’ ἐννέα τρισσάκι Κύπρις
Ἰχθύσι, Παρθενικῇ δὲ τρίτης κατὰ πεντάδος Ἑρμῆς.
Αἱ δὲ ταπεινώσεις ὑψώματα ἐν διαμέτρῳ.

Περὶ εὐτοκίας καὶ δυστοκίας καθὼς Δωρόθεος

Δωροθέου α′, 3, ἐκ τῶν Ῥητορίου κεφ. 55 (Dor. fr. 19 Stegemann ed.)
[CCAG VIII, 4, p. 125, Codices Parisini, F.88ν & CCAG V, 3, p. 79–80, Codices Vaticani, F.71v]

     Ἐπὶ μὲν ἀρσενικῆς γενέσεως τὰ φῶτα ἐν ἀρσενικοῖς ζῳδίοις τυχόντα καὶ ὁ ὡροσκόπος ὑπὸ ἀγαθοποιῶν θεωρούμενος εὐτοκίαν ποιοῦσιν· ἐπὶ δὲ θηλυκῆς γενέσεως δυστοκίαν ποιοῦσιν, καὶ μάλιστα ἐὰν ὦσιν τὰ φῶτα τρίγωνα ἀλλήλοις καὶ ἐν ἀρσενικοῖς ζῳδίοις. Ἐπὶ δὲ ἀρσενικῆς γενέσεως τὰ φῶτα ἑαυτοῖς τρίγωνα καὶ ἐν θηλυκοῖς ζῳδίοις μετὰ τοῦ ὡροσκόπου δυστοκίαν ποιοῦσιν· αὕτη γὰρ ἡ φάσις τῶν φώτων καλεῖται ἀμφίκυρτος. Ζεὺς ὡροσκοπῶν εὐτοκίαν δίδωσι, καὶ εἰ μὲν ἀρσενικὸν εἴη τὸ ὡροσκοποῦν ζῴδιον τὸν πατέρα εὐγενέστερον εἶναι τῆς μητρός, εἰ δὲ θηλυκὸν τὴν μητέρα. Κρόνος ὡροσκοπῶν δυστοκίαν παρέχει, μάλιστα ἐν τοῖς θηλυκοῖς ζῳδίοις. Ὁ δὲ Ἄρης ὡροσκοπῶν, μάλιστα ἐν θηλυκοῖς ζῳδίοις, ἐξαπίνης καὶ σύντομον ποιεῖ τὸν τοκετόν, μάλιστα ἐν ὁδῷ ἢ ἐν λουτρῷ.

     Φησὶ δὲ καὶ τὰ ὀρθὰ καὶ τὰ πλάγια ζῴδια πολλὰ συμβάλλεσθαι εἰς τὸν περὶ τοκετοῦ λόγον. Ὀρθὰ μὲν γὰρ ζῴδια εἰσιν ἀπὸ Καρκίνου ἕως Τοξότου, πλάγια δὲ τὰ λοιπὰ ἀπὸ Αἰγοκέρωτος ἕως Διδύμων. Ἡ οὖν Σελήνη ἐν τοῖς πλαγίοις ζῳδίοις τυχοῦσα καὶ ὑπὸ τῶν κακοποιῶν ἐμπερισχομένη δυστοκίαν ἀποτελεῖ, μάλιστα καὶ τῶν κακοποιῶν ἐν τοῖς πλαγίοις ζῳδίοις τυχόντων καὶ τὴν Σελήνην ἔκκεντρον ἐπιθεωρούντων.

Δωροθέου α′, 3, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος γ′, Παράρτ. I

     Ὁ Ἥλιος, ὁ ὡροσκόπος καὶ ἡ Σελήνη ἐν ἀρσενικοῖς ὄντες ζῳδίοις ἐν τῷ καιρῷ τοῦ τόκου εὐτοκίαν παρέχουσιν ἀρσενικῶν ὄντων τῶν κυοφορουμένων· ῥᾳδία γὰρ ἡ ἀπότεξις τούτων. Καὶ θηλυκῶν δὲ ὄντων τῶν κυοφορουμένων εἴπερ ἐν θηλυκοῖς ζῳδίοις τύχοιεν ὅ τε Ἥλιος καὶ ὁ ὡροσκόπος, ἀλλὰ δὴ καὶ ἡ Σελήνη, εὔδρομος καὶ ἀβλαβὴς προβαίνει ὁ τόκος ὁμοίως. Ἔμπαλιν δ’ αὖ σκολιὸς καὶ ἀνάρμοστος προβαίνει ὁ τόκος τοῦ Κρόνου ἐγκέντρου τυχόντος, καὶ μάλιστα εἰ καὶ ὁ τόπος ἐν ᾧ πάρεστι θηλυκὸν περιέχει ζῴδιον· κίνδυνον γὰρ ἐπάγει ταῖς τικτούσαις. Ὁμοίως δὲ καὶ ὁ Ἄρης ἐπίκεντρος ὤν, καὶ μάλιστα εἰ τὸ ζῴδιον ὃ ἐπέχει θηλυκὸν ὑπάρχει, ῥᾳδίαν τὴν ἀπότεξιν παρέχει ὡς καὶ ἐν ὁδοῖς ἢ λουτροῖς ἐξαίφνης τὴν ἐγκυμονοῦσαν τίκτειν.

     Δεῖ δὲ παρατηρεῖν καὶ τὰ ζῴδια εἴτε ὀρθά εἰσιν εἴτε πλάγια· καὶ ὀρθὰ μέν εἰσι τὰ ἀπὸ Καρκίνου ἄχρι Τοξότου, πλάγια δὲ τὰ ἀπὸ Αἰγοκέρωτος ἄχρι Διδύμων. Καὶ ἐν μὲν ὀρθοῖς ζῳδίοις τυχούσης τῆς Σελήνης ῥᾴδιος ὁ τόκος γίνεται τοῦ ἐμβρύου ὀρθίαν τὴν ἔξοδον ποιοῦντος, ἐν δὲ πλαγίοις δύσκολος πλαγίας τῆς ἐξόδου γινομένης.

Περὶ διαφορᾶς τόπων

Δωροθέου α′, 5, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος α′, 12

     Καλοὶ δέ εἰσι τόποι ἐν οἷς δεῖ ἑστάναι αὐτούς· πρῶτος μὲν ὁ ὡροσκόπος, δεύτερος μεσουράνημα, γ′ ὁ ἀγαθὸς δαίμων, δ′ ἡ ἀγαθὴ τύχη, μετὰ τούτους τὸ δῦνον, εἶτα τὸ ὑπόγειον, ἐπὶ πᾶσι δὲ ὁ ἔννατος τόπος ὁ καλούμενος θεός· καὶ οἱ μὲν καλοὶ τόποι οὗτοι. Κακοὶ δὲ ὁ β′, ὁ γ′ ἀπὸ τοῦ ὡροσκόπου καὶ ὁ ὄγδοος· οἵ τε λοιποὶ δύο ὅ τε ἕκτος καὶ ὁ δωδέκατος κάκιστοι.

Δωροθέου α′, 6 καὶ β′, 14, ἐκ τῶν Ῥητορίου [CCAG V, 3, p. 124–125, Codices Vaticani, F.156]

     Πρὸς τὸν Ἄρεα τρίγωνος ὢν ὁ Κρόνος εὐπορίας καὶ εὐπραγίας καὶ ἀρχῆς ποιητικός ἐστιν. Τὰ γὰρ τρίγωνα καὶ αἱ συμπαρουσίαι τῶν σχημάτων τῶν μὲν ἀγαθοποιῶν τὴν δύναμιν ἐπιτείνουσιν, τῶν δὲ φθοροποιῶν τὴν κακίαν ἀμβλύνουσιν. Ὅθεν, κἂν ὁ Ζεὺς μὴ ὁρᾷ, εὐπραγοῦσιν, πλὴν πρεσβυτέρων ἀδελφῶν ὁρῶσι τελευτήν.

     Ἐκ τοῦ γ′ βιβλίου τοῦ Δωροθέου κεφάλαιον ο′.

ἢν δ’ ἂρ Ἐνυαλίῳ συνέῃ Κρόνος, ἤθεα τεῦξε
πρήεα· δὴ γὰρ Θοῦρος ἀεὶ σφοδρός τε καὶ ὠκύς
εἰς ὁρμὰς ἄσκεπτον ἀεὶ τάχος ἠδ’ ἀλόγιστον
θερμὸς ἐὼν ἤνεγκεν, ὁ δὲ βραδύς, ἀμφοτέρων δέ
κιρναμένων μέσσος κείνων βροτὸς ἔσσετ’ ἄριστος. 

εἶτα προστίθησιν ὅτι κωλύσεις ἔργων καὶ χολῆς μελαίνης κίνησιν ποιεῖ,

εἰ μὴ ἂρ Αἰγίοχος δαμάσει σθένος οὐλοὸν αὐτῶν.

     Ὁ αὐτὸς (scil. Δωρόθεος) βιβλίῳ δ′ ἐν τῷ περὶ ἐπεμβάσεων·

Ζῆνος δ’ αὖ γενετῆρα μετὰ Κρόνον ἔμπυρος Ἄρης
ἢν ἀφίκοιτ’, ὤτρυνε νόον καὶ ἀπήλασε θυμοῦ
ὄκνον ἀεργηλοῦ καὶ ἑτοιμότατον θέτο φῶτα,
ἔντασιν ἐνθέμενον ἵνα πήματα τοῖσι γένηται.

Δωροθέου α′, 6, ἐκ τῶν Ἰουλιανοῦ Λαοδικέως Ἐπίσκεψις ἀστρονομικὴ [CCAG IV, p. 105, Codices Italicos]

     Πραΰνονται δὲ τῆς κακώσεως οἱ κακοποιοὶ τριγωνίζοντες τὴν Σελήνην ἢ τὸν ὡροσκόπον· καὶ γὰρ καλῶς εἴρηται·

σχήμασι τριπλεύροις κακοεργέες ἀμβλύνονται

καὶ

ἀστὴρ οὐκέτι φαῦλος ἐπὴν ἀγαθὸν τόπον εὕρῃ.

 

Ἐκ τῶν Ῥητορίου κεφ. 2 [CCAG I, p. 146, Codices Florentinos]

     Φησὶ γάρ· Δωρόθεος περὶ τούτου τοῦ κεφαλαίου εἶπεν·

τρίπλευροι γὰρ κακοεργοὶ ἀμβλύνονται·
ἀστὴρ δὲ οὐκέτι φαῦλος ἐπεὶ ἀγαθὸν τόπον εὕροι·
οὐδὲ τόπος δὲ κακὸς χρηστὸν ὅτε ἀσπάζεται.

Ἰουλιανοῦ Ἁλικαρνασσέως [H. Usener in RhM 55, 1900, p. 332]

     Πάλιν δ’ αὖ μεταβαλλόμενος φής·

ἀστὴρ οὐκέτι φαῦλος ἐπὴν ἀγαθὸν τόπον εὕρῃ
οὐδ’ ὁ τόπος γε κακὸς χρηστὸν ὅταν ἀσπάζηται.

Περὶ τῶν δωδεκατημορίων τῶν ἀστέρων

Δωροθέου α′, 8, ἐκ τῶν Ῥητορίου κεφ. 18 [CCAG I, p. 154, Codices Florentinos]

     Τὰ δωδεκατημόρια τῶν μοιρῶν τῶν ἀστέρων τριχῶς οἱ παλαιοὶ ἐξέθεντο· καὶ ὁ μὲν Παῦλος ἐν τῇ εἰσαγωγῇ αὐτοῦ εἶπεν ποιεῖσθαι ἴσας τὰς τοῦ ἀστέρος μοίρας παρὰ τὸν ιγ′ καὶ ἀπολύειν ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ζῳδίου ἀνὰ μοιρῶν λ′ καὶ ὅπου ἂν καταντήσῃ ὁ ἀριθμός, ἐν ἐκείνῳ τῷ ζῳδίῳ ἐστὶ τὸ δωδεκατημόριον τοῦ ἀστέρος. Ὁ δὲ Δωρόθεος λέγει ἐν τῷ α′ βιβλίῳ παρὰ τὸν ιβ′ ποιεῖσθαι τὰς μοίρας. Ὁ δὲ Πτολεμαῖος λέγει ἐν τῷ κϛ′ κεφαλαίῳ τοῦ α′ βιβλίου παρὰ τὸν δύο ἥμισυ ἀπολύειν τὰς μοίρας κατὰ ζῴδιον.

Ἀνωνύμου Σχόλια εἰς Πτολεμαῖον α′, 22 (Wolf, p. 47–48 & Boll–Boer, p. 52)

     Ἐπολυπλασίαζον (scil. οἱ Αἰγύπτιοι) ἐπὶ τὸν δώδεκα ἀριθμὸν καὶ ἑκάστῳ ζῳδίῳ παρεῖχον μοίρας λ′· καὶ ὅπου δ’ ἂν κατέληξεν, ἐκεῖνο ἔλεγον εἶναι τὸ δωδεκατημόριον. Οὕτω καὶ ὁ Δωρόθεος ποιεῖ.

Δωροθέου α′ 9, ἐκ τοῦ Γενεθλίου Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου III 2 (fr. 22 Stegemann)

     Κατὰ δὲ Δωρόθεον οὕτως· ἡ Σελήνη μετὰ τοῦ κλήρου τοῦ δαίμονος τυχοῦσα εὔτροφον σημαίνει τὸ τεχθὲν καὶ ἀπόνως ἐκφυῆναι τοὺς ὀδόντας.

Περὶ γονέων

Δωροθέου α′, 10, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος β′, 4 (fr. 28a Stegemann)

     Ὁ δὲ Δωρόθεος ἐν τοῖς ἔπεσι συμβουλεύει τοὺς τριγωνοκράτορας τῶν φώτων σκοπεῖν καὶ αὐτὰ τὰ φῶτα ἐν ποίοις τόποις τυγχάνουσι καὶ ὁρίοις καὶ τίνες τῶν ἀστέρων σύνεισιν ἢ ὁρῶσιν, καὶ πρὸς τούτοις ἀποφαίνεσθαι χρὴ περὶ ἑκατέρου τῶν γονέων, Ἡλίου μὲν δηλονότι σημαίνοντος τὰ περὶ τὸν πατέρα, Σελήνης δὲ τὰ περὶ τὴν μητέρα. Ἐὰν μὲν οὖν συνῇ ἀγαθοποιοῖς τόποις τε καὶ ἄστρασιν ὁ Ἥλιος, ὑπονοητέον εὐτυχῆ καὶ πλούσια τὰ περὶ τὸν πατέρα καὶ αὐτῷ τῷ τέκνῳ τὰ πατρῷα φυλαχθήσεσθαι, ὁμοίως καὶ ἡ Σελήνη τυχοῦσα τὰ αὐτὰ ποιεῖ. Τὸ δὲ ἐναντίον συμβήσεται ἐναντίως εὑρεθέντων (τουτέστι κακωθέντων) τῶν φώτων· εἴωθε γὰρ πρὸς ταῖς δυσπραγίαις καὶ σίνη ἐν τοῖς σώμασι τῶν γονέων ποιῆσαι. Ἐν δὲ ταῖς ἐσχάταις μοίραις τυχόντα τῶν ζῳδίων τὰ φῶτα, μάλιστα τῶν κακοποιῶν ὁρώντων, ἄδοξα τὰ περὶ τοὺς γονεῖς σημαίνει, καὶ ἐν τοῖς ἐκλειπτικοῖς δὲ τυγχάνουσα ἡ Σελήνη, κἂν ἐν ἀγαθοποιοῦ ὁρίοις ᾖ, τὸ μὲν γένος ἐλεύθερον, πενιχρὸν δὲ καὶ ὑποτεταγμένον καὶ δούλια ἔργα ποιεῖν σημαίνει.

ἐν δ’ ἄρ’ ὑποχθονίῳ κέντρῳ κερόεσσα Σελήνη·

     ἐνταῦθα ὡς ἐπὶ τοῦ Ἡλίου σκέπτου τὴν μητέρα.

     Ἔστι δέ, φησίν, καὶ τρόπος ἄλλος· τὰς ὥρας τῆς γενέσεως λαβὼν ἔκβαλε ἀπὸ τοῦ ζῳδίου ἐν ᾧ ἐστιν ὁ Ἥλιος ἑκάστῳ ζῳδίῳ ἐφεξῆς μίαν ὥραν διδούς, καὶ εἰς ὃ ἂν λήξῃ ζῴδιον ὁ ἀριθμὸς ἐκείνου τὰ κέντρα σκόπει καὶ τὰς ἄλλας σχέσεις καὶ λέγε τὰ κατὰ τὴν μητέρα. Καὶ πάλιν ταῦτα λέγει·

Ἠέλιος δύνων τοκέων χωρισμὸν ἔτευξεν.

Δωροθέου α′, 12, Ἡφαιστίωνος β′, 24, (fr. 44a Stegemann)

     Πάλιν δὲ τὰ ἔπη ταύτην ἑρμηνεύοντα προσγράφομεν τοῦ εὐχεροῦς καὶ μνήμης χάριν. Τὴν τριταίαν ἡμέραν τῆς γενέσεως σκέπτου, φησίν, ἐν ᾗ τὸ βρέφος ἄρχεται τρέφεσθαι εἰ ὁ Ἄρης τότε συνέστη τῇ Σελήνῃ ἢ τετραγωνίζει ἢ διαμετρεῖ ἢ ἐν αὐτῇ ἡ Σελήνη τότε γίνοιτο …

Φαίνων καὶ Πυρόεις, νυκτὸς Κρόνος, ἤματι δ’ Ἄρης
…

     Σκόπει δὲ πάλιν καὶ τοὺς τριγωνοκράτορας τοῦ τῆς αἱρέσεως φωτός· εἰ μὲν εἶεν ἐν οἰκείοις τόποις οὐ ποιοῦσι ξενιτείας, εἰ δὲ ἐν ἀλλοτρίοις ποιοῦσιν.

Δωροθέου α′, 12, ἐκ τῶν Ῥητορίου κεφ. 97, [CCAG VIII, 4, p. 218–219, Codicum Parisinorum]

     Τὰ μὲν περὶ πατρὸς ἀπὸ Ἡλίου καὶ Κρόνου καὶ τοῦ κλήρου τοῦ πατρὸς σκέπτου καὶ τοῦ διαμέτρου τοῦ κλήρου τοῦ πατρός, τὰ δὲ περὶ μητρὸς ἀπὸ Σελήνης καὶ Ἀφροδίτης καὶ τοῦ κλήρου τῆς μητρός, ἐξαιρέτως δὲ ἡμέρας ἀπὸ Ἡλίου καὶ Ἀφροδίτης, νυκτὸς δὲ ἀπὸ Κρόνου καὶ Σελήνης καὶ τῶν κλήρων. Ζήτει δὲ καὶ τοὺς οἰκοδεσπότας αὐτῶν καὶ τριγωνικοὺς δεσπότας καὶ ὁριοκράτορας· ἀπὸ γὰρ τούτων τῶν κεφαλαίων γνωσθήσονται οἱ γονεῖς. Καὶ ἀπὸ μὲν τῶν φώτων καὶ τοῦ Κρόνου καὶ τῆς Ἀφροδίτης καὶ τῶν οἰκοδεσποτῶν αὐτὰ τὰ κατὰ τοὺς γονεῖς σκέπτου, οἷον περὶ παθῶν καὶ κινδύνων καὶ δυσγενείας καὶ τέχνης καὶ κτήσεως καὶ τῶν ὁμοίων. Καὶ ὁ μὲν Ἄρης σημαίνει τὸ γένος τοῦ πατρός, ὁ τριγωνικὸς αὐτοῦ δεσπότης τὸν βίον τοῦ πατρός. Ἐὰν οὖν ὁ Ἄρης καλὴν ἔχῃ θέσιν, ὁ δὲ τριγωνικὸς αὐτοῦ δεσπότης κακήν, τοὺς μὲν γονεῖς λέγε εὐγενεῖς, ἀλλ’ ἐλάττονας τὰς τε τύχας καὶ ἀδιάρτους τῇ ψυχῇ. Εἰ δὲ καὶ ὁριοῖς κακοποιοῦ ὁ Ἄρης τύχῃ, λέγε τὸν πατέρα ἢ δοῦλον ἢ ἀγενῆ. Εἰ δὲ κακοποιὸς ἐπιθεωρήσῃ, ἢ πάθος ἢ σίνος τοῦ πατρὸς ποιήσει. Ἐὰν δὲ ὁ Ἥλιος ἐν κακῷ τόπῳ τύχῃ, ὁ δὲ τριγωνικὸς αὐτοῦ δεσπότης ἐν καλῷ τόπῳ καὶ φάσει, λέγε τὸν πατέρα ἐξ ἀγενῶν εἰς αὔξησιν βίου ἔρχεσθαι. Καὶ ὁ μὲν πρῶτος τριγωνικὸς δεσπότης τοῦ Ἡλίου σημαίνει τὸν πρῶτον βίον τοῦ πατρός, ὁ δὲ δεύτερος τὸν δεύτερον.

     Τὰ δὲ αὐτὰ σχήματα τῆς Σελήνης πρὸς τὴν μητέρα νόει. Ἐὰν ἡ Σελήνη τύχῃ ὁρίοις ἀγαθοποιοῦ ἐν τοῖς ἀποκλίμασιν ἢ ἐν τοῖς ἐκλειπτικοῖς συνδέσμοις, μάλιστα ἐν τῷ Καταβιβάζοντι καὶ ὑπὸ κακοποιῶν θεωρουμένη, εὐγενίδα μέν, παίδων δὲ χάριν δουλικοῖς ὑπόκεισθαι ποιοῦσι καὶ τὸν βίον αἰσχρὸν ἔχουσαν· ἡ Σελήνη ἐν τῷ Ἀναβιβάζοντι σινοῖ τὴν μητέρα ἢ ἀγενῆ ποιεῖ· ἐὰν δὲ τύχῃ ἡ Σελήνη διάμετρος κακοποιοῦ καὶ ὁ κλῆρος αὐτῆς ἀποκλίνῃ, δούλην λέγε τὴν μητέρα· ἐὰν ἡ Σελήνη συνάπτῃ τινὶ τῶν κακοποιῶν, βιοθάνατον ποιεῖ τὴν μητέρα.

     Ὁ δὲ Ἥλιος καὶ ὁ τριγωνικὸς αὐτοῦ δεσπότης κακῶς κείμενοι καὶ ἐν ἀλλοτρίοις ζῳδίοις, βιοθάνατον ποιοῦσι τὸν πατέρα. Εἰ δὲ καὶ ὑπὸ κακοποιῶν θεωρηθῶσιν, καὶ τὰ πατρικὰ ἀπολοῦσι. Ἐὰν δὲ ὁ Ἥλιος καὶ ὁ τριγωνικὸς αὐτοῦ δεσπότης ἐν κακῷ τόπῳ τύχωσι καὶ ὑπὸ κακοποιῶν θεωρηθῶσι ἐπὶ ἡμερινῆς γεννήσεως, μισητοὺς καὶ ἀποβλήτους ποιεῖ τοὺς γεννηθέντας τοῖς πατράσιν. Σκέπτου δὲ καὶ τὸν κύριον τοῦ κλήρου τοῦ πατρὸς ἐν ποίῳ τόπῳ τύχῃ καὶ ποίαν φάσιν ἔχῃ καὶ ὑπὸ τίνων θεωρῆται, καὶ οὕτως λέγε τὸν βίον τοῦ πατρός· ἐὰν δὲ τύχῃ ὁ κύριος τοῦ κλήρου ἐν τῷ δευτέρῳ ἢ ἕκτῳ ἢ ὀγδόῳ ἢ δωδεκάτῳ, εὐτελῆ λέγε τὸν πατέρα. Ζήτει δὲ καὶ τὸ διάμετρον ζῴδιον τοῦ κλήρου τοῦ πατρός, καὶ ἐὰν τὸν κύριον τοῦ κλήρου τοῦ πατρὸς εὕρῃς ἐν τῷ κλήρῳ τοῦ πατρὸς ἢ μετὰ τοῦ κλήρου, λέγε τὸν τοιοῦτον εἰσποιητὸν γενήσεσθαι.

     Ζήτει δὲ καὶ τὰ δωδεκατημόρια Ἡλίου καὶ Σελήνης ποῦ πίπτουσιν καὶ ὑπὸ τίνων θεωροῦνται, καὶ οὗτοι γὰρ ἱκανῶς σημαίνουσι τὰ περὶ γονέων.

Περὶ ἀλλοφύλων γονέων

Δωροθέου α′, 12, ἐκ τῶν Ῥητορίου κεφ. 98, [CCAG VIII, 4, p. 220, Codicum Parisinorum]

     Ὁ Ἥλιος καὶ ἡ Σελήνη ἐν τροπικοῖς τυχόντες ζῳδίοις ἀλλοφύλους ἢ ἀλλοεθνεῖς τοὺς γονεῖς ποιοῦσιν. Ἐὰν δὲ καὶ ὁ ὡροσκόπος τύχη ἐν τροπικῷ ζῳδίῳ, ἐξαιρέτως ἀλλοφύλους λέγε τοὺς γονεῖς, πλέον δὲ εἰ καὶ κακοποιοὶ ἐπιθεωρήσωσιν. Ὁμοίως δὲ καὶ τὰ φῶτα ἀλλήλων ἀπόστροφα ἀλλοφύλους ἢ ἀλλοεθνεῖς τοὺς γονεῖς ποιοῦσι. Ὁ Ἥλιος δύνων διάμετρος τῷ ὡροσκόπῳ, χωρισμὸν γονέων ποιεῖ. Τὸ αὐτὸ δὲ Σελήνη πανσεληνιακὴν φάσιν ἔχουσα. Ἐὰν ὁ κύριος τοῦ δωδέκατου τόπου τύχῃ μετὰ Ἡλίου, τὸν πατέρα δοῦλον λέγε ἢ σεσινωμένον εἰ δὲ μετὰ Σελήνης, τὴν μητέρα δούλην λέγε ἢ σεσινωμένην.

Περὶ προτελευτῆς γονέων

Δωροθέου α′, 15, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος β′, 5 (fr. 29a Stegemann)

     Σκέπτου ἐν τῇ γενέσει ποῖον τῶν φώτων κεκάκωται καὶ ἀπ’ ἐκείνου στοχάζου περὶ τοῦ προλαμβάνοντος θανάτῳ τῶν γονέων, καὶ τοὺς κλήρους αὐτῶν ὅρα τίς μᾶλλον κεκάκωται καὶ ὁμοίως στοχάζου. Ἐπίβλεπε δὲ καὶ τοῦτο, ποῖον τῶν φώτων ἐν τῇ γενέσει στρεφομένης τῆς τοῦ παντὸς φορᾶς πρῶτον ἔρχεται εἰς τὸ ὑπόγειον, καὶ οὕτω λογίζου τὸν προλαμβάνοντα· σημαίνει γὰρ τὴν προτελευτὴν ὁ μὲν Ἥλιος τοῦ πατρός, ἡ δὲ Σελήνη τῆς μητρός …

καὶ γενέτην ὀλέκουσι παροίτερον ἠὲ τεκοῦσαν.

     Ταῦτα μὲν ὁ Δωρόθεος· καὶ τοῦτο δέ φησιν, ὅτι Ἄρης τυγχάνων μετὰ Κρόνου, καὶ μάλιστα ἐπίκεντροι, προτελευτᾶν ποιοῦσι τὸν πατέρα τῆς μητρός.

Δωροθέου α′, 15, ἐκ τῶν Ῥητορίου κεφ. 48 [CCAG I, p. 162, Codices Florentinos] (fr. 29b Stegemann)

     Ἐὰν ὁ κλῆρος τῆς τύχης ἐμπέσῃ ἐν ἀρσενικῷ ζῳδίῳ, τὸν πατέρα προαναιρεῖ, ἐν δὲ θηλυκῷ ζῳδίῳ τὴν μητέρα, καθὼς Δωρόθεος. Ἐὰν ἐπὶ τὸν κλῆρον τοῦ πατρὸς πρῶτος ὁ Κρόνος τὴν ἀκτῖνα βάλλῃ ἢ κατὰ σχῆμα ἢ κατὰ παρέμβασιν πρῶτον θεωρήσῃ τὸν κλῆρον τοῦ πατρός, προαναιρεῖ τὸν πατέρα· εἰ δὲ ὁμοίως τὸν κλῆρον τῆς μητρὸς θεωρήσει, τὴν μητέρα προαναιρεῖ· ἐὰν τὸν κλῆρον τοῦ πατρὸς ἢ τῆς μητρὸς κακοποιὸς θεωρήσῃ, ἐκεῖνον προαναιρεῖσθαι λέγει.

Ἀριθμὸς τῶν προκεκυημένων

Δωροθέου α′, 17 [TLG, Dorotheus Astrol. Fragmenta Graeca, p. 333–334]

     Ἐὰν δὲ ὁ τριγωνικὸς δεσπότης τοῦ ὡροσκόπου τύχῃ ὡροσκοπῶν, πρωτοτόκους λέγε τοὺς γεννηθέντας, μεσουρανῶν δὲ τέταρτον ἢ πρῶτον, ἐπὶ δὲ ἐπικυήσει τυγχάνει, εἰ δὲ ἐπὶ τοῦ δύνοντος, ἢ πρῶτον ἢ ἕβδομον λέγε τὸν γεννηθέντα. Σκόπει δὲ μή πως καὶ κακοποιὸς ὁμόκεντρος γένηται τῷ τριγωνικῷ δεσπότῃ ἢ ἐπιθεωρήσῃ κατὰ τετράγωνον ἢ διάμετρον· θάνατον γὰρ ἀδελφῶν ποιεῖ. Ἐὰν δὲ ἐν ἀποκλίματι, ἢ δίδωσι θάνατον ἀδελφῶν ἢ παρέχει ἐπὶ ξένης ἑαυτοὺς διαγομένους. Ἐὰν ὁ τριγωνικὸς δεσπότης τοῦ ὡροσκόπου τύχῃ ἐν τῷ ὑπὲρ γῆν ἡμισφαιρίῳ, ἀρίθμει ἀπ’ αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ὡροσκόπον· ὅσα γάρ εἰσι ζῴδια, τοσούτους ἀδελφοὺς λέγε. Εἰ δὲ δίσωμον ἀπαντήσῃ ζῴδιον, διπλοῦν ἀρίθμει τὸ ζῴδιον. Ἐὰν δὲ ἐν τῷ ὑπογείῳ ἡμισφαιρίῳ τύχῃ ὁ τριγωνικὸς δεσπότης τοῦ ὡροσκόπου, ἀρίθμει ἀπὸ τοῦ ὡροσκόπου ἄχρι τοῦ τριγωνικοῦ αὐτοῦ δεσπότου.

     Καὶ οἱ μὲν ἀγαθοποιοὶ εἰ ἐπιθεωρήσωσιν, ἀδελφοὺς ζωσίμους λέγε, εἰ δὲ κακοποιοί, φθορὰν αὐτῶν ποιοῦσιν. Ἐὰν ἀπὸ τοῦ μεσουρανήματος ἕως τοῦ ὡροσκόπου οὐ παρῇ ἀστήρ, οὐχ ἕξει πρότερον ἀδελφόν, εἰ δὲ κατὰ τοῦτο τὸ σχῆμα τύχῃ τις ἔχων προγενέστερον ἀδελφόν, πάντῃ θάνατον αὐτοῦ ὄψεται. Εἰ δὲ παρῇ κακοποιὸς ἀπὸ μεσουρανήματος ἕως τοῦ ὡροσκόπου, σημαίνει θάνατον τῶν προκεκυημένων. Ἐὰν δὲ ἀπὸ ὡροσκόπου ἕως τοῦ ὑπογείου εὑρεθῇ ὁ τριγωνικὸς δεσπότης καὶ ἐπιπαρῇ ἢ ἐπιθεωρήσῃ ἀγαθοποιός, ἕξει μεταγενεστέρους ἀδελφούς. Εἰ δὲ κακοποιὸς ᾖ, οὐχ ἕξει ἢ τεθνήξεται.

Δωροθέου α′, 18, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος β′, 6 (fr. 30a Stegemann)

     Ὁ μὲν Πτολεμαῖος ταῦτα, ὁ δὲ Δωρόθεος οὕτως·

ὅσσοι Τοξότεω βλοσυροῦ τ’ ἐφύπερθε Λέοντος

     … Εἰ δὲ ὠφελοῦνται ἐξ ἀλλήλων σκεπτέον ἔκ τε τοῦ κλήρου τῆς τύχης καὶ τῶν κλήρων τῶν ἀδελφῶν καὶ ἐκ τῶν ὁρώντων αὐτοὺς ἀστέρων ἢ ἐπόντων.

Περὶ φιλίας ἀδελφῶν

Δωροθέου α′, 20, [TLG, Dorotheus Astrol. Fragmenta Graeca, p. 335–336 & Ῥητορίου, CCAG II, p. 189–190, Codices Venetos]

     Ἐὰν ὁ κύριος τοῦ κλήρου τῆς φιλίας ἐπιθεωρήσῃ τὸν κλῆρον τῶν ἀδελφῶν, φίλους λέγε τοὺς ἀδελφούς. Ἐὰν ὁ Ζεὺς καὶ ἡ Ἀφροδίτη καὶ ὁ Ἑρμῆς ἐπίσημοι τύχωσι τοῖς τόποις καὶ καλαῖς φάσεσι, ἐν μὲν θηλυκοῖς ζῳδίοις θηλείας ἀδελφὰς διδόασιν, ἐν δὲ ἀρσενικοῖς ἄρρενας καὶ πολυχρονίους. Εἰ δὲ κακοῖς τόποις τύχωσιν, διδόασι μέν, ὀλιγοχρονίους δὲ ἢ ἐχθροὺς ἢ σεσινωμένους, μάλιστα εἰ δὲ καὶ κακαῖς φάσεσι τύχωσιν. Εἰ δὲ Κρόνος καὶ Ἄρης καὶ Σελήνη ἐν ἀλλοτρίοις τόποις τύχωσιν, τοὺς ἀδελφοὺς ἀναιροῦσιν. Εἰ δ’ εἶς τις τούτων τῶν ἀστέρων ἴδιον ἔχει τόπον, οὐκ ἀσινεῖς ποιεῖ ἀλλὰ τῇ ψυχῇ δαμαζομένους, ἢ ἀνωφελεῖς ἔσονται πρὸς ἀλλήλους· αἱ γὰρ τῶν φαύλων παροχαὶ φαῦλοι καθεστήκασιν.

Περὶ γ′ ἀπὸ τοῦ ὡροσκόπου

Δωροθέου α′, 21, [TLG, Dorotheus Astrol. Fragmenta Graeca, p. 336]

     Ἐὰν τὸ γ′ ζῴδιον ἀπὸ τοῦ ὡροσκόπου δίσωμον τύχῃ ἢ ὁ κύριος αὐτοῦ ἐν δισώμῳ ἢ διφυεῖ ζῳδίῳ, ποιεῖ ἀδελφοὺς ἐπιμίκτους, τουτέστιν ἐξ ἄλλων καὶ ἄλλων γονέων. ζήτει δὲ καὶ τὸ τρίτον ζῴδιον ἀπὸ ὡροσκόπου μὴ ἄσπορόν ἐστιν· ἄσπορα δὲ ζῴδια ἐστι ταῦτα· Δίδυμοι, Λέων, Παρθένος, Αἰγόκερως, Τοξότης.

Περὶ μειζόνων καὶ μικροτέρων ἀδελφῶν

Δωροθέου α′, 21, [TLG, Dorotheus Astrol. Fragmenta Graeca, p. 336]

     Μαθήσει δὲ καὶ τὰς ἡλικίας τῶν ἀδελφῶν τούτῳ τῷ τρόπῳ. τοὺς μείζονας Κρόνος σημαίνει, Ἥλιος δὲ καὶ Ἄρης καὶ Ζεὺς τοὺς μέσους, ὁ δὲ Ἑρμῆς τοὺς μικροτέρους, ἡ δὲ Σελήνη τὰς μείζονας ἀδελφὰς σημαίνει, ἡ δὲ Ἀφροδίτη τὰς μικροτέρας. ἐὰν ὁ πρῶτος καὶ ὁ β′ τριγωνικοὶ δεσπόται τοῦ Ἄρεως κακῶς ἵστανται, σπαναδέλφους ποιοῦσιν, μάλιστα εἰ κακαῖς φάσεσι τύχωσιν. ἐὰν δὲ ὁ μὲν πρῶτος τριγωνοκράτωρ ἐπὶ καλῷ τόπῳ ἵσταται, ὁ δὲ β′ φαύλῳ, ἀποβάλλειν τοὺς ἀδελφοὺς σημαίνει.

Περὶ ποσότητος ἀδελφῶν

Δωροθέου α′, 21, [TLG, Dorotheus Astrol. Fragmenta Graeca, p. 336–337]

     Ὑποδείγματος χάριν ἔστωσαν Κρόνος, Ἤλιος καὶ Σελήνη Ταύρῳ ἐν τῷ μεσουρανοῦντι ζῳδίῳ, ὡροσκόπος Λέοντι, Ζεὺς Ὑδροχόῳ, Ἄρης Διδύμοις. Οἱ οὖν τριγωνικοὶ δεσπόται τοῦ Ἄρεως οἱ σημαίνοντες τοὺς ἀδελφοὺς Κρόνος καὶ Ἑρμῆς. Λαμβάνω τὸν ἀριθμὸν ἐπὶ τὸν ὡροσκόπον, ἐπειδὴ τῷ ὑπὲρ γῆν ἡμισφαιρίῳ ἔτυχον ὅ τε Ἑρμῆς καὶ ὁ Κρόνος· εἰ γὰρ ἦσαν ἐν τῷ ὑπογείῳ, ἠρίθμουν ἀπὸ ὡροσκόπου ἐπὶ τοὺς τριγωνικοὺς δεσπότας τοῦ Ἄρεως. Εὑρίσκω οὖν ἀπὸ τοῦ μεσουρανήματος ἐπὶ τὸν ὡροσκόπον ζῴδια δ′, ἁπλᾶ μὲν γ′ καὶ δίσωμον ἕν· τοσούτους ἀδελφοὺς λέγε ἔχειν τὸν ἀριθμὸν ε′.

     Συγκρίνειν δὲ δέον φάσκει τοὺς τῶν κλήρων δεσπότας καὶ τοὺς τόπους ἀλλήλων καὶ τὰ ὅρια. Εἰ γὰρ ἀνατολικοὶ καὶ ἐν οἰκείοις τόποις τύχωνται καὶ τῆς αἱρέσεως ὄντες, ζωσίμους καὶ εὐτυχεῖς δίδωσιν. Ποταποὺς δὲ ἕξει ἀδελφοὺς σκόπει οὕτως ἀπὸ τῆς προκειμένης γενέσεως· ἐπειδὴ ὁ κλῆρος τῶν ἀδελφῶν καὶ οἱ τριγωνικοὶ δεσπόται τοῦ Ἄρεως ἔτυχον Ταύρῳ, θηλυκῷ ζῳδίῳ, θήλεια μὲν ἀδελφή ἐστιν· ἐπειδὴ Κρόνος ἐκεῖ ἔτυχε, τελευτήσει δέ· μετὰ Κρόνου Ἥλιος καὶ Ἑρμῆς πάλιν ἄλλον ἀδελφὸν πρὸ αὐτοῦ θανατοῦσιν.

     Ἐὰν μὲν ὁ ὡροσκόπος καὶ ἡ Σελήνη τύχωσιν Ἰχθύσιν ἢ Σκορπίῳ ἢ Καρκίνῳ, πολυχρόνιον τὴν μητέρα ποιοῦσιν, πλὴν μόνη Σελήνη ἐν Σκορπίῳ δια τὸ ταπείνωμα αὐτῆς μάλιστα περὶ μοίρας τρεῖς εἶναι καὶ ποιήσει τέκνα ἀποβάλλειν ἐξ αὐτῶν. Εἰ δὲ ὁ κλῆρος τῶν ἀδελφῶν τούτοις τοῖς ζῳδίοις τύχῃ, δίδωσι πολλοὺς ἀδελφούς, εἰ δὲ ἐν ἀσπέρμῳ ζῳδίῳ τύχῃ ὁ κλῆρος (τουτέστιν ἐν Λέοντι ἢ Διδύμοις ἢ Τοξότῃ ἢ Αἰγοκέρωτι), σπάνιν ἀδελφῶν ποιήσει, ἐν δὲ τοῖς λοιποῖς μέσως. Καὶ εἰ μὲν ἀγαθοποιοὶ θεωρήσονται τὸν κλῆρον, ζωὴν παρέχουσιν, εἰ δὲ κακοποιοί, θάνατον.

Περὶ τύχης ἀξιωματικῆς

Δωροθέου α′, 25, ἐκ τῶν Ἡφαιστίωνος β′, 18

     Καὶ ταῦτα μὲν οἷς συντίθεται Πτολεμαῖος καὶ τὰ παρὰ τοῖς ἄλλοις τε καὶ Δωροθέῳ ἐκτιθέμεθα ἵν’ ἐκ πολλῶν δοκίμων τῆς ἀληθείας τὴν συμφωνίαν λάβοιμεν. Σκέπτεται οὖν ὁ Δωρόθεος ἀπὸ τῶν τριγωνοκρατόρων οὕτως·

τριπλεύρου κρατέοντας ἐν ᾧ θεὸς Ἥλιός ἐστιν.

     Φησὶ δὲ δεῖν καὶ τῆς ὥρας τὸν κύριον καὶ τοῦ μεσουρανοῦντος καὶ τοῦ βίου πῶς κεῖνται ἐν τῇ γενέσει σκοπεῖν (ἐὰν γὰρ εὑρεθῶσι καλῶς κείμενοι καλὰ σημαίνουσιν, ἂν δὲ ἐναντίως ἐναντία, ἂν δὲ μέσως μέσα), καὶ τὸν κλῆρον δὲ τῆς τύχης τὸν κατ’ αὐτόν (τουτέστιν ἐπὶ μὲν ἡμερινῶν γενέσεων τὸν ἀπὸ Ἡλίου ἐπὶ Σελήνην καὶ τὰ ἴσα ἀπὸ ὡροσκόπου, ἐπὶ δὲ νυκτερινῶν γενέσεων ἀπὸ Σελήνης ἐπὶ Ἥλιον καὶ τὰ ἴσα ὁμοίως ἀπὸ ὡροσκόπου) καὶ τοὺς ὁρῶντας αὐτὸν ἀστέρας ποῖοί τέ εἰσι καὶ πῶς κεῖνται. Ἐὰν οὖν ὁ τοῦ κλήρου κύριος εὑρεθῇ ἐν κακῷ τόπῳ καὶ οἱ ἀγαθοποιοὶ ἀπόστροφοι ὦσι τῆς Σελήνης, οἱ δὲ κακοποιοὶ κεκεντρωμένοι ἢ ἐπανερχόμενοι, γνῶθι δυστυχῆ εἶναι τὸν οὕτω τυχόντα. Ἐὰν δὲ ἐν οἰκείοις ὦσι τόποις καὶ τὴν Σελήνην ἀγαθοὶ ἐποπτεύωσιν, εὐτυχῆ γνῶθι, δηλονότι αὐτῶν ὁρώντων καὶ τὸν κλῆρον. Ἐὰν δὲ πάλιν ἐν ταῖς γενέσεσιν εὕρωμεν τοὺς κακοποιοὺς ἐπικέντρους, τοὺς δὲ ἀγαθοποιοὺς ἐπανερχομένους, καὶ πάλιν ἐὰν ἡ Σελήνη ἀπορρεύσῃ μὲν τῶν κακοποιῶν, συνάψῃ δὲ τοῖς ἀγαθοποιοῖς, οἱ τοιοῦτοι τὰ ὕστερα τοῦ βίου εὐτυχῶς ἕξουσιν.

     Δεύτερον τόπον

βιότοιο λαχόντες …

     Ἄλλοι μέντοι τῶν ἀρχαίων εἰρήκασιν ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ τῷ ια′ μὴ κακοποιεῖν τοὺς κακοποιοὺς παρατυχόντας (ὧν εἷς καὶ Πορφύριος)· ὅμως χρὴ παραδέχεσθαι αὐτοὺς ποσῶς βλάπτοντας προϊούσης τῆς ἡλικίας. Πάλιν, φησίν, ἀρίθμει ἀπὸ τοῦ κυρίου τοῦ δευτέρου τόπου ἕως αὐτοῦ τοῦ δευτέρου καὶ τὸν ἴσον ἀριθμὸν ἔκβαλλε ἀπὸ τῆς ὥρας, καὶ εἰς ὃ ζῴδιον ἐκπέσῃ ἐκεῖνο πάλιν σκόπει ποῖον τῶν ἀστέρων ἔχει καὶ πῶς κεῖται ὁμοίως τοῖς ἄνω πρὸς τὸν τόπον καὶ ἀποφαίνου. Καὶ ἐὰν μὲν ἀγαθοποιοὶ ἴδωσι τὸν τόπον ἀγαθὰ σημαίνουσιν, εἰ δὲ κακοποιοὶ κακά, ἐὰν δέ τις τῶν ἀγαθοποιῶν ἴδῃ τὸν τόπον δυτικὸς ὢν καὶ μέλλῃ μετὰ ζ′ ἡμέρας ἀνατολικὸς εἶναι, καὶ οὕτως ὄλβον καὶ πλοῦτον παρέξει.

     Καὶ περὶ πάντων δὲ τῶν κλήρων ἐντέλλεται οὕτως· ἐὰν καλὸν ζῴδιον ἐπέχῃ ὁ κλῆρος καὶ ὁ τούτου κύριος ἤτοι ὢν ἐν αὐτῷ ἢ ἐν τοιούτῳ καλῷ καὶ ἔξαυγος, ἀγαθὰ πάμπολλα φέρει τῇ γενέσει, ἐὰν δὲ ᾖ ὕπαυγος ἢ μέλλῃ κρύπτεσθαι ἐγγύς, φησίν, ὁπόσα σημαίνουσιν

εἰς ὀλίγον λάμψαντα μαραίνεται αἶψα πεσόντα.

     Λέγει δὲ καὶ τοῦτο· σκέπτου τίς πρῶτος τῶν ἀστέρων ἐν τῇ γενέσει ἔρχεται εἰς τὸν τῆς Σελήνης τόπον ἢ καὶ τὸν τοῦ ὡροσκόπου· ὁ γὰρ προλαμβάνων ἐλθεῖν εἰς τοὺς τόπους τούτους οὗτος μηνύσει τὰ μέτρα τῆς τύχης. Σκέπτεται δὲ τὰς γενέσεις οὕτως ὡς ἐκτίθεται·

καὶ γενέσεως τὰ ἑκάστα διίξομεν ὄφρα δαείης.

Δωροθέου α′, 26, ἐκ τοῦ Γενεθλίου Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου VIII 3–6 (fr. 34c Stegemann)

     Ὁ δὲ Δωρόθεος καὶ ταῦτα προστίθησιν. Ἐπειδὴ ὁ τοῦ Ἡλίου πρῶτος τριγωνικὸς δεσπότης (τουτέστιν ἡ Ἀφροδίτη) ἐπίκεντρος ἐν τῷ ὡροσκόπῳ ἔτυχεν ἰδιοθρονοῦσα ἐντὸς τῶν τοῦ ὡροσκόπου ιε′ μοιρῶν, μέγεθος ἕξει τύχης ὁ γεννηθείς, καὶ μάλιστα ἐν πρώτῃ ἡλικίᾳ. Κλῆρος βίου Ὑδροχόου ηκ′ …· ἐπειδὴ ὁ τούτου τοῦ κλήρου οἰκοδεσπότης, Κρόνος, ἐν καλῷ τόπῳ ἕστηκεν ἰδιοθρονῶν καὶ ὑπὸ τῆς Ἀφροδίτης τριγωνίζεται, τοῦ Ἄρεως ἀποστρόφου ὄντος, βίον καλὸν ἕξει καὶ πλοῦτον πολύν. Οἱ ἀγαθοποιοὶ ἐπίκεντροι ἑστῶτες, ὡς νῦν Ἀφροδίτη καὶ Ζεύς, ἐπίχαριν ποιοῦσι καὶ ἐν δήμοις πίστιν διδόασιν καὶ ἐχθρῶν καθαίρεσιν.

Δωροθέου α′, 26, ἐκ τοῦ Γενεθλίου Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου IΧ 2–3 (fr. 26 Stegemann)

     Κατὰ δὲ Δωρόθεον ἐὰν ὁ τῆς τύχης δεσπότης, ἤγουν ἡ Ἀφροδίτη, καὶ οἱ ἀγαθοποιοὶ ἐπὶ καλοῖς τόποις τύχωσιν εἶναι, καθάπερ ἐπὶ τῆς προκειμένης γενέσεως, βασιλέα καὶ δυνάστην ἔσεσθαι τὸν γεννηθέντα σημαίνει. Ὅμως δια τὴν τῶν κακοποιῶν μαρτυρίαν ἕξει μετρίας ἐναντιότητας· μετρίας δὲ εἴπομεν, ὅτιπερ οἱ κακοποιοὶ ὡς νῦν ἰδιοθρονοῦντες μέτριοι πρὸς κάκωσίν εἰσιν.

Δωροθέου α′, 27, ἐκ τῶν Ῥητορίου κεφ. 57 [CCAG VIII, 4, p. 140–141, Codicum Parisinorum]

     Ἐὰν κακοποιὸς ἐπίδῃ τὸν δεύτερον τόπον κατὰ τετράγωνον ἢ διάμετρον ἢ συμπαρῇ τούτῳ, ἔκπτωσιν βίου σημαίνει τῷ γεννηθέντι. Καὶ εἰ μὲν ὁ δεύτερος τόπος ἐστὶν οἶκος Ἀφροδίτης, ὁ τοιοῦτος ζημιωθήσεται χάριν γυναικῶν ἢ διὰ γυναικῶν· εἰ δὲ οἶκος Ἑρμοῦ, χάριν γραμμάτων ἢ ψήφων ἢ κληρονομιῶν ἢ χωρισμῶν. Εἰ δὲ οἶκος Διός, παρὰ μεγιστάνων ἢ δημοσίων πραγμάτων τὴν βλάβην ἕξει∙ εἰ δὲ οἶκος Ἄρεως, λέγε τὴν βλάβην ἀπὸ στρατιωτικῶν πραγμάτων ἢ προσώπων τοιούτων ἢ πολέμου ἢ ἐμπρησμοῦ ἢ μάχης ἢ ἁρπαγῆς ἢ λῃστρικῶν ἢ ἐφοδικῶν προσώπων. Εἰ δὲ οἶκος Κρόνου, λέγε τὴν βλάβην ἀπὸ γερόντων ἢ δούλων ἢ ἀπελευθέρων χάριν γῆς ἢ κληρονομίας ἢ τάφων ἢ νεκρικῶν πραγμάτων ἢ ἐξ εὐτελῶν προσώπων. Εἰ δὲ Ἡλίου οἶκος ᾖ, τὴν βλάβην ποιήσει ἀπὸ πατρὸς ἢ πατρώων ἢ προγόνων ἢ χάριν δανείων ἢ χρημάτων τινῶν ἢ πράξεων. Ἐὰν δὲ Σελήνης οἶκος ᾖ, χάριν μητρὸς ἢ μητρικοῦ γένους ἢ μητρυιᾶς ἢ τῶν τοιούτων προσώπων.

     Ἐμοὶ δὲ δοκεῖ καὶ ἐπὶ ἑκάστου οἴκου καὶ τόπου βλαπτομένου ὑπὸ κακοποιοῦ ἀποφήνασθαι τὴν βλάβην κατὰ τὴν φύσιν τοῦ οἰκοδεσπότου τοῦ ζῳδίου καθ’ ὃ ὁ κακοποιός ἐστιν, καὶ τὰ σημαινόμενα ἀπὸ τοῦ τόπου. Εἰ δὲ θέλεις λαβεῖν καὶ κλῆρον βίου, κατὰ Δωρόθεον λάμβανε πάντοτε νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἀπὸ οἰκοδεσπότου τοῦ δευτέρου τόπου ἐπ’ αὐτὸν τὸν τόπον τὸν δεύτερον, καὶ τὰ ἴσα ἀπόλυε ἀπὸ τοῦ ὡροσκόπου, καὶ ὅπου ἂν ἐκπέσῃ ὁ κλῆρος, σκόπει τὸν κύριον τοῦ κλήρου καὶ αὐτὸ τὸ ζῴδιον ἐν ᾧ ὁ κλῆρος ἐνέπεσεν. Καὶ εἰ καλῷ τόπῳ ἔτυχεν ὁ κλῆρος καὶ ὁ κύριος αὐτοῦ δίχα τῆς τῶν κακοποιῶν ἀκτινοβολίας, καλὸν τὸν βίον λέγε. Εἰ δὲ εὑρεθῇ ὁ κύριος τοῦ κλήρου ἑῷος δυτικός, μετὰ ἑπτὰ ἡμερῶν γενήσεται, εἰ δὲ ἑῷος ἀνατολικός, κρυπτὸν καὶ λαθραῖον πλοῦτον ποιήσει.

Δωροθέου α′, 27, ἐκ τῶν Ῥητορίου νομιζομένων [CCAG II, p. 192, Codices Venetos] (fr. 37b Stegemann)

     Καθὼς δὲ Δωρόθεος διδάσκει, λέγων ὅτι μετὰ τὴν γεννητικὴν ἡμέραν ζήτει τίς τῶν ἀστέρων πρώτως κατ’ ἐπέμβασιν ἔρχεται ἐπὶ τὴν γεννητικὴν Σελήνην ἢ τὸν ὡροσκόπον, καὶ πρὸς τὴν φύσιν καὶ τὴν φάσιν τῶν ἀστέρων ἀπόκρινε τὰ τῆς τύχης.